दैनिक गजाली!

दैनिक गजाली!

आमच्या वार्ताहर शलाका पेंडसेंनी पाठवली आहे प्रा.डाँ.ची जळजळ! ;)
----------------------------------------------------------------------------

ही पहा प्राडाँची जळजळ..आता जरा ईनो घ्या प्राडॉ!!

>>>>>पण या प्रा.डॉ. च्या आवरणाखाली एक 'दिलीप बिरुटे' नावाचा व्यक्ती वावरतो त्याचे स्वतःचे रुप राग,लोभ,मोद, मोह, मत्सराने भरलेले आहे. त्यामुळे त्यांना एखाद्या गोष्टीचे प्रेम वाटू शकते तसे ते एखाद्याचा तितकाच द्वेष करत असतील. त्याबरोबर त्यांना लेखन अनुमती धोरणाचा , शिष्ट लोकांचा प्रचंड राग येतो. त्यामुळे त्याच अंगाने त्यांचे परिक्षण बहरत जाते

अहो, अशात इकडच्या एका वाचकाने तिकडे लेख टाकला. तसे त्याला दोनच्या वर प्रतिसाद येत नाही तरी त्यांना तिथे लेखन टाकण्याची लय हौस. त्याला तिथल्या प्रशासकाने काय सुचना द्यावी. 'आपले लेखन शुद्धलेखनचिकित्सेत तपासून टाकावे.'
-----------------------------------------------------------------------------

अनेक आयड्या काढून संकेतस्थळावर गोंधळ घालणार्‍यांवर टीकास्त्र सोडणारे प्राध्यापक साहेब विसरुन गेले की त्यांचे दैवत मा.सरपंचजी ह्यांनी कित्येक स्थळांवर कितीतरी आयड्या काढून गोंधळ घातला आहे.

नंदा प्रधान ह्यांनी ही विसंगती आमच्या लक्षात आणून दिल्याने त्यांचे आभार!

दुर्लक्षित मुखवटा

दुर्लक्षित मुखवटा - सहज

सहज: ज्या सदस्याच्या नावापासूनच बुद्धीची दिवाळखोरी प्रतीत होते तो हा सदस्य. शुद्ध लिहिता येत नाही या न्यूनगंडावर मात करण्यासाठी "स्वत:च्या चवीप्रमाणे शूद्धलेखन स्वताला वाढुन घ्यावॆ" अशी हास्यखुळचट अशुद्ध वाक्ये लिहून स्वत:चा स्वतंत्र बाणा दाखवून देण्याचा प्रयत्न करतो. या माणसाला संजोपरावाविषयी अपार असूया आहे. असे म्हणतात की याच्या घरी काड्याची पेटी नाही. चूल पेटवण्याऐवजी संजोप संजोप असे कुणी म्हटले की हा इतका पेटतो की वीतभर जाड मांडेदेखील खरपूस भाजले जावेत.मुखशुद्धीकरिता मध्ये मध्ये आजानुकर्णालाही त्याने वेठीस धरले होते. अष्टप्रधान मंडळातील सदस्यांनी तात्याची आधीच चाटूनपुसून स्वच्छ केलेली असल्याने याच्या वाट्याला फारसे काही येत नाही. आज ना उद्या संपादक मंडळावर जागा मिळेल या आशेमुळे तात्याविषयी आपली निष्ठा प्रकट करण्यासाठी सध्या संजोपरावावर प्रचंड खार खाऊन आहे असे दिसते.

मिसळपावचे सदस्य - मुखवटे आणि चेहरे 2

अजून काही नमुने:

१. मुक्तसुनीत: 'खोबरं तिकडं चांगभलं' या उक्तीला सार्थ ठरवणारा नमुना. बोजड भाषेत प्रतिसाद लिहितो. वातावरण जरा तापले की सदरहू गृहस्थाची शेपूट आत आत जाते. 'अमेरिकन लोकांनी भारतासाठी काय केले' हा या गृहस्थाचा संवेदनेचा विषय. जालावर याची 'मुक्तरॆबिट' नावाने टिंगल केली जाते
२. केशवसुमार: प्रतिभावान माणूस. राजकारणी. कुणाचे काय चालले आहे यात नको तितका रस असलेला. विशिष्ट लोकांना टार्गेट करुन त्यांची रेवडी उडवण्यात पटाईत. तात्याविषयी खाजगीत बरेच काही बोलतो, पण आता तात्याने संपादक मंडळात वर्णी लावल्याने अचानक मऊ झाला आहे. 'अमुकला पिडणे, तमुकला एखाद्या साईटवरुन पळवून लावणे' अशा बालीश चाळ्यांमध्ये या वयातही रमणारा.
३. प्रकाश घाटपांडे: जालज्योतिषी. रटाळ लिखाणात प्रवीण बिनतारी माणूस. सध्या व्ही आर एस घेतलेली असल्याने नको इतका वेळ आहे. लैंगिक विषयावर धाडसीपणे लिहितो. पाळीव प्राणी, पोलीस खाते आणि ज्योतिष या विषयावर या गृहस्थाशी प्रत्येकाने आपापल्या जबाबदारीवर बोलावे.
४. विजुभाऊ: खतरनाक माणूस. याला प्रत्यक्ष भेटलेल्या आम्हा सगळ्या लोकांत हा 'खमा' म्हणूनच ओळखला जातो. 'आयडेंटिटि क्रायसिस' चा बळी. सतत प्रकाशझोतात असण्याची धडपड. कोणत्याही गोष्टीवर आपण मत व्यक्त केले नाही, तर आपण मागे पडून दुर्लक्षित होऊ ही भीती असणारा. मूळ गुजराथ असल्याने अत्यंत स्वार्थी आणि बेभरवशाचा स्वभाव. सतत लोकांच्या खरडवह्या भरणे हा मूळ उद्योग. स्वत: लिहायला जातो तेही दुसयाचे उष्टे चिवडल्यासारखे. खतरनाक माणूस.

मनोगत...!!

मनोगत...!!

घरामागचे अंगण छोटे
रस्त्याला परी फुटले फाटे ||1||

घंटी ठणणण पडदा उचला
एकपात्री हे नाटक थाटे ||2||

मला कशाला भीती कुणाची
उपटतो कोण माझी *टे? ||3||

चला बंधू हो पंगत उठली
उचला वाट्या उचला ताटे! ||4||

करवतकाठी धोतर माझे
(नको तिथे ते सदाच फाटे!) ||5||

अमुचाच हा धर्म खरा तो
दुजा कोणीही इथेच बाटे ||6||

चला मारूया *ड तयाची
आरोप करूया खोटेनाटे ||7||

पारंपारिक फुले बरी ती
अनोळखी ते नकोच काटे ||8||

खरा दोस्त मज इथे मिळाला
(तो इथला जो माझीच चाटे)||9||

वेषांतर मज अचूक जमते
प्रतिसादांचे नाहीत घाटे ||10||

कधी ईश्वरी, कधी माधवी
'सरस्वती' ही पापड लाटे ||11||

तुंदिल तनू अन मोठे कुल्ले
घोडा परी मी खेचर वाटे ||12||

- Balasaheb Chowgule

मिसळपावचे सदस्य - मुखवटे आणि चेहरे

मिसळपावचे सदस्य - मुखवटे आणि चेहरे


मिसळपाववरील काही प्रतिष्ठित मुखवट्यांमागचे चेहरे दाखवण्याचा हा एक प्रयत्न

१. प्रमोद देवः यांना त्यांच्या ज्येष्ठ वयामुळे प्रमोदकाका म्हणून ओळखले जाते. माणूस दिसायला आणि वागायला एकदम सभ्य हो! कोणे एके काळी हे गृहस्थ तात्या अभ्यंकराच्या खास मर्जीतले म्हणून ओळखले जात असत. काय गडबड झाली कुणास ठाऊक, पण सध्या हे तात्याच्या मर्जीतून उतरले आहेत असे ऐकतो. मध्यंतरी सर्किटने मिसळपाव सोडणार अशी गर्जना (वल्गना?) केली तेंव्हा मांडवली करण्यासाठी यांची नियुक्ती झाली होती. तात्याची मर्जी फिरली तरी हे सद्गृहस्थ अजूनही तात्याला 'याने तुझ्याबद्दल इथे हे लिहिले आहे बघ, हा असे म्हणतो बघ' असे प्रामाणिकपणे कळवत असतात. 'बालपणाचा काळ सुखाचा' चे टी आर पी रेटिंग कमी झाले म्हणून हे सध्या नाराज आहेत म्हणे!

२. सर्किटः हा खरा / मूळ / ओरिजिनल सर्किट अर्थात मिलिंद भांडारकर. हुषार माणूस. तात्याची गुर्मी उतरवणारा जालावरचा एकमेव शाबूत माणूस. जालनागडा या पदवीला लायक माणूस. मनोगत सोडताना तात्याच्या खांद्याला खांदा लावून हिंडलेला सर्किट पण तात्याची नंतर त्याच्यावरही मर्जी खफा झाली. सर्किट तात्याला पुरुन उरलेला असल्याने त्याने तात्याचीच शस्त्रे त्याच्यावर उलटवली. माणूस द्राक्षासवाच्या बाबतीत जरा ढिला आहे असे ऐकतो. काहीकाहीवेळा अतिचिकित्सकपणामुळे दुर्बोध लिहितो. स्वतः गेंड्याची कातडी पांघरलेली असल्याने इतरांच्या कासोट्याला सराईतपणे हात घालतो. कुणाचेही आयडी शोधून काढून काढण्याचे कसब असलेला अत्यंत बेभरवशाचा आणि धोकादायक माणूस.

३. संजोप रावः मिसळपाववरील अत्यंत आपमतलबी आणि पाताळयंत्री माणूस. बरा लिहितो, पण मस्ती आभाळाएवढी. 'सुरस आणि चमत्कारिक' नंतर मिसळपाववरुन हकालपट्टी झाल्यासरखी वाटते. सध्या (सुदैवाने) काही लिहीत नाही पण तरीही मिपावर पडीक असतो. मनोगतची भलावण करणे आणि तात्या अभ्यंकरावर जळणे हे या गृहस्थाचे मुख्य उद्योग. फावल्या वेळात मिसळपाववर खरडवह्यांतून आणि व्यक्तिगत निरोपांतून फोडाफोडी आणि लावालावी करतो. प्रियाली आणि सहज हे याचे खास मित्र. कोणे एके काळी मुक्तसुनीत आणि आजानुकर्णही याच्या गटात होते, पण ते आता साथ सोडून गेले आहेत, असे दिसते. जी.ए. कुलकर्णी या एकाच विषयावर दिवसेंदिवस कंटाळवाणे लिहितो.

४. प्रियाली: मिसळपावच्या एकंदर अवताराला साजेशी अशी तात्या अभ्यंकराच्या मर्जीतली खास संपादक. भांडकुदळ आणि स्वतःला अत्यंत शहाणी समजणारी. विकीपिडियामधील माहिती एकत्र करुन लेख लिहिते आणि रत्नाकर मतकरींच्या आयडिया ढापून भयकथा. हिच्या खात्यापासून प्रत्येक गोष्टीला अहंकाराचा दर्प आहे. संजोप रावावर हिची खास मर्जी. त्याने तिला सुभाषिणीदेवी म्हटल्यापासून जळी स्थळी काष्ठी पाषाणी हिला संजोप दिसतो. तात्याच्या उत्तम चमच्यांपैकी एक.

५. डॉ. प्रा. दिलीप बिरुटे: मिसळपाववर केविलवाणी अवस्था झालेला तात्याचा एकनिष्ठ पाईक. मनोगत तात्याने सोडले म्हणून याने सोडले. मूळचा ब्राम्हणद्वेष्टा माणूस, पण तात्याच कोकणस्थ निघाल्याने याची पंचाईत झाली आहे. मनोगतच्या दिवाळी अंकावर टीका करायची म्हणून त्याने तलवार उपसली आणि प्रत्येक लेख कवितेला 'उत्तम, चांगली' म्हणून स्वतःचे हसे करुन घेतले. मिपाचा संपादकीय लेख लिहिला आणि त्यात मनोगताचे नाव गोवून स्वतःलाच अडचणीत आणले. आपण प्राध्यापक आणि डॉक्टर असून आपल्याला धड मराठी लिहिताही येत नाही याचा न्यूनगंड असलेला हा माणूस 'हटके' वगैरे शब्द वापरुन शिंगे मोडून वासरात घुसण्याचा प्रयत्न करत असतो. हल्ली संपादक मंडळाची तलवार हातात आल्याने याचा भाव जरा वधारला आहे.
इतरही बरेच नमुने मिसळपाववर आहे, त्यांच्याविषयी पुन्हा कधीतरी.

सरपंच महोदयांच्या काही बगलबच्चांचेही आय.डी.

सरपंचाच्या बगलबच्च्यांचे आयडी सोपे आहेत. प्रा.डॊ. दिलीप बिरुटे आणि प्रियाली हे सगळ्यात मोठ्ठे चमचे. चमचे कसले, डावच म्हणायचे.
आता संपादक मंडळावर बढती मिळाल्यामुळे तात्पुरता प्लॆस्टिकचा चमचा केशवसुमार.

बाकी लावालाव स्पेशालिस्ट प्रमोद देवकाका हा एक जुना आणि गंजलेला चमचा. विजुभाऊ, धमाल मुलगा आणि छोटेमोठे डॊन हे उसने आणलेले चमचे.

तुला माझा प्रतिसाद, मला तुझा या बेसिसवर वावरणारे बरेच चमचे, उदा. प्राजु.
आणि आधी तडफदारपणे वागून नंतर गुळमुळीतपणे झालेला चमचा मुक्तसुनीत

मूळचा सर्किट हा चमचा म्हणावा की काय असा एक कौल घ्यावा. 'सर्किट ही तात्या अभ्यंकराची सांगताही येत नाही आणि सहनही करता येत नाही अशी मूळव्याध आहे काय?'चमचा म्हणावा तर सर्किट आपल्या अफलातून आणि काहीशा अगम्य विनोदबुद्धीने जाताजाता सरंचासकट सगळ्यांची अशी xxxमारुन जातो की 'अवघड जागी दुखणे आणि जावई डॊक्टर' अशी सगळ्यांची विशेषत: तात्याची अवस्था होते. चमचा नाही असे म्हणावे तर सर्किटने मिसळपाव सोडण्याची भाषा करताच अगदी प्रमोदकाकांसकट सगळ्यांना मध्यस्थी करण्यासाठी तात्या गयावया करु लागतो. अर्थात अशा मध्यस्थांचीही सर्किट मारुन ठेवतो, हा भाग वेगळा.
एकंदरीत चांगले चालले आहे. 'मिसळपाव हा मनोगताचा महारवाडा आहे' असे कुणीतरी म्हणाले होते. कदाचित मूळ शब्द हागणदारी असा असेल कारण मिसळपाववर हा शब्द फार महत्त्वाचा मानला जातो. सदर ब्लॊग ही मिसळपावची हागणदारी आहे असे अजून कोणी कसे म्हणाला नाही?

सर्किटसाहेबांना दंडवत!

सरपंचांनी स्वतःच लिहुन मग उडवलेला हा लेख म्हणे..


sarkit chi marnara sarpanchanchach ek lekh paha.

sarpanch kase dutondi ahet he paha. ha lekh takala. lokanni vachala ani mag nantar anibani chya navakhali kadhun takla.


सर्किटसाहेबांना दंडवत!

प्रिय मि.पा. वाचकहो,

मी मुन्नाभाई.खरं तर सर्किटचा बॉस! बरेच दिवस बाहेरगावी गेल्यामुळे सर्किटच्या वागण्यावर विपरीत परिणाम झाला आहे ह्याचा मला खेद वाटत आहे.गेले काही दिवस साध्या सरळ मराठी मि.पा. सदस्यांच्या लेखनावर जे टीकास्त्र सोडत आहे त्याबद्दल मी,मुन्न्नाभाई,आपली क्षमा मागतो आणि सर्किटला सरळ करेन असे वचन देतो.

सर्किटा.......... तू मराठी साहित्यात कधीपासून एवढा रस घ्यायला लागलास?वाचनालयाच्या बाहेर उभा राहणारा तू, मासिकवर्गणी भरुन वाल्याचा वाल्मिकी क बरे होऊ पाहतोस?अरे बाबा, गल्लीत खेळणारी आपण पोरं,अमेरीकेत जाऊन एन.आर.आय.चा शिक्का लावून प्रेसिडेंट बुश होऊ शकत नाही हे तुला केव्हा समजणार???? आणि म्हणूनच हे वाच.

तुझी लेखणी मार्मि़क नसून बोचक व खोचक आहे हे माझ्या निदर्शनास आले आहे.कमीत कमी आपण कोणत्या विषयाचा संदर्भ देत आहोत ह्याचे तरी भान असू दे की. अरे!आपण भाई लोक.........एक घाव दोन तुकडे!!!! पण तुझं कसं आहे की तुला बंदूकही चालवता येत नाही, तरीही पक्ष्यांची शिकार एयर रायफलने करु पाहत आहेस.

माझे मि.पा.च्या सहनशील आणि सॄजनशील वाचक आणि लेखकांना एवढेच सांगणे आहे की सर्किटच्या तिखट लिखाणाकडे फार लक्ष देवू नये.

सर्किटा.......... A good critic is the one who criticises himself first... हे तुला समजले तर ठीक, नाहीतर गाठ मुन्नाशी आहे!!!!

सरपंचांच्या ठेवणीतील आयडीज

आताच हाती आलेल्या माहितीवरुन प्रसिद्ध करत आहोत इथल्या सरपंचांच्या ठेवणीतील आयडीज कोणत्या?.. हा कौल

ek kaul takala hota pan to tithun udala:

sarapanch ya padasathi layak umedwar kon

1. visoba khechar
2. madhavi gadgil
3. prajakti
4, ishwari
5. madhu malushte,
6. gamatya
7. narayani
8, rajmudra
9. nana chengat
10. varil sarva karan he dashavtari natak ahe

पुन्हा मिसळप्रेमी

बाळीशा!

मिपावरुन उडललेला पहिला लेख अनामिक काकांच्या सौजन्याने इथे पुन्हा देत आहोत.

धन्यवाद..अनामिक काका! :)



"अरे, अरे, भात असा चांगला कालवून घ्यावा बाळीशा! हे काय, भात एकीकडं आणि वरण एकीकडं! हं, आणि वरण घे थोडसं आणखी. आश्शी! लिंबू पिळलास का? अरे, चवीनं खायला शिकावं बाळीशा! लिंबाची बी काढून टाक ती भातातली, कडू लागेल नाहीतर. आता लहानलहान घास घे. घाई करू नकोस. हं. जमलं बघ आता. कोशिंबीर हवीय का आणखी? मग? कुठली कविता म्हणत होतास मगाशी? काय? जेथे जातो तेथे माझी भावंडे आहेत? हम्म. म्हणजे या जगातले सगळे लोक तुझी भावंडे आहेत? काय रे, तुझ्या बापूसाला दुसरा काही उद्योग होता की नाही? आं? आणि बापूसाचे जाऊ दे तुझ्या. असतो एकेकाचा दम, पण तुझ्या आयशीचा तर विचार करशील? खुळा की काय तू बाळीशा? म्हणे भावंडे आहेत! काय? काय ते? हां, हां, या पंक्तीतले म्हणतो आहेस होय! आता आलं ध्यानात. म्हणजे ही पंगत म्हणजे रस्त्यात पसरलेली एक गाय आहे आणि आपण सगळी तिच्या आचळांना लुचणारी वासरे आहोत असं म्हण की. बाळीशा, कसं होणार रे तुझं या जगात? अरे, अरे, कोंबडीचे एक पिल्लूदेखील दुसऱ्यासारखे नसते रे! आणि तुला जरा चार लोक आसपास जमले की सगळे भाऊ आणि बहीणी वाटायला लागतात! त्याचं काय आहे बाळीशा, मराठी माणूस एकंदर भाबडाच. काही म्हण तू. जरा कुठे चार लोकांच्या ओळखी झाल्या की लागले लगेच हुंदके द्यायला. 'माझं माहेरच मला सापडलं गं बाई', 'कशे गं मला माझे सोयरे मिळाले, नाहीतर एवढ्या मोठ्या जगात मी कुठे गं बाई गेले असते? ' नाही, नाही बाप्यामाणसांचीही हीच गत असते बाळीशा. अरे, कुणाला कशाचा पत्ता असत नाही आणि लोकांना जन्मजन्मांतरीची नाती सापडतात, आहेस कुठं तू? अरे, असं कसं असेल जगात बाळीशा? आता हे बघ, अळूच्या भाजीला हातपण लावला नाहीस तू आणि तो समोरचा ढेरपोट्या बघ कसा अळू भुरकतोय ते! अरे, असं कमीजास्त चालायचंच समाजात! नाही का? मगाशी काय तुझा देस का कुठला राग सुरू झाला आणि ते काका पुंगी वाजवल्यासारखे डोलायला लागले. आणि तू? बाळीशा, त्या रागातल्या तानांइतक्याच मोठ्या आयायाया अशा जांभया द्यायला लागलास! ते मगाशी कुणीतरी अस्वलं की मगरी की पाली यांच्यावर अगदी भरभरून बोलत होतं आणि इथं तो केसाळ वास आठवून मला ढवळून आलं. आणि ते काका? सांगत होते बघ ते आपल्या लहानपणाच्या आठवणी! आणि हे फिरकीकर मला इकडे म्हणतात कसे! म्हणे यांना कान्होपात्रेचा अभंग म्हणून दाखवा हो कुणी. म्हटलं कुठला बुवा? तर म्हणे 'नको देवराया अंत असा पाहू.. ' खि खि खि... असे कसे रे सगळे लगेच भाऊ आणि बहिणी होतील? आता बघ, मटणाचा लालभडक रस्सा.. हां, हां लाळ आवर आधी तोंडातली - तर रश्श्याचं नुसतं नाव काढलं तर बाळंत व्हायला तयार होशील तू, आणि तो कवनउधार? 'प्राण्यांची प्रेतं, प्राण्यांची प्रेतं' म्हणून गोमगाला कर सुटेल बघ! अरे हे चालायचंच! एका पंगतीला जेवायला बसलास म्हणून लगेच एकमेकाच्या गळ्यात पडायला नको काही! काय?
लांगूलचालन होय? कुणी सांगितला तुला हा शब्द? म्हणजे असं बघ बाळीशा, आता तू या पंगतीत जेवायला बसलायस की नाही, मग इथल्या यजमानांना म्हणायचं, की धनी, काय तुमचं करवतकाठी धोतर, काय तुमच्या उपरण्याचा थाट आणि तुमच्या गुटगुटीत तनुची तर दृष्ट काढून टाकायला पाहिजे हो! हो, अहो, सगळ्या नजरा काही चांगल्या नसतात! तर हे झालं इथलं! आता पलीकडे गेलास की तिथल्या यजमानांना म्हणायचं, व्वा! सूट असावा तर असा! आणि टायचा सामोसा बांधायला तर खुद्द लॉर्ड माउंटब्याटन तुमच्याकडूनच शिकला असावा. हंगाश्शी! आता आलं बघ तुझ्या ध्यानात. असं जिथं जाईल तिथं 'सजनाकी वारी वारी जाऊंगी मैं, तूही मेरा यार है' असं म्हणत रहायचं. कशासाठी? आता ते मी काय सांगू बाबा? तुला डोक्यावर पान पडल्यावर 'आभाळ पडतंय, पळा पळा' म्हणणाऱ्या सशाची गोष्ट माहिती आहे ना बाळीशा? बास... बास. लाज? अरे यात लाज वाटण्यासारखं काय आहे बाळीशा? तू ना, अजून अडाणी तो अडाणीच राहिलास बाळीशा! इतके दिवस माझ्याबरोबर राहून काही म्हणजे काही शिकला नाहीस! अरे जगात अशी लाजबीज बाळगून चालत नाही c उलट गावगन्ना करून चारचौघात असं सांगायचं असतं - मी ना, मी जिथ्थं जाईल तिथ्थं त्यांचा त्यांचा उदोउदो करतो. आं? काय म्हणालास? करते? हं... बरंच बारीक लक्ष असतं हो तुझं. शिक, शिक जरा त्या सपकसुप्रियेकडून... कातडी गेंड्याची असावी लागती बाबा. शिकशील हळूहळू...
आणि हे काय? तू कुठे निघालास मध्येच उठून? काय? तो पंगतीतनं कुणीतरी उठून चाललाय त्याला थांबवायला पाहिजे म्हणतोस? वेडा रे वेडा! अरे, असं कुणी कुठून उठून जात नसतं बाळीशा! अधनंमधनं असं म्हणत रहायचं असतं, आता कंटाळा आला, आता निवृत्तच होतो... मग कुणीतरी धावत येतो आणि म्हणतो, अरे अरे अरे, तुम्ही नसाल पंगतीत तर काय मजा? असं करू नका बुवा. या बरं परत. पण पुढच्या बुधवारी मी जातो म्हणणार आहे, तेंव्हा मला आडवायला यायचं हं. मग उंटावरनं झुलत झुलत, मुजरे स्वीकारत परत यायचं असतं बाळीशा. अरे, अशा फुकटच्या जेवणावळी चुकवून चालेल का? बाकीच्यांचं जाऊ दे, यजमान स्वतःच मगाशी पंगतीत म्हणून गेले बघ. मंडळी, ही शेवटची पंगत, इथून पुढं जमलं तर चालवीन ही जेवणावळ, नाहीतर बंद करून टाकीन. दुनिया गेली बा... अम्म अम्म.. असो. अजून बच्चा आहेस तू बाळीशा. वेवहार म्हणजे काय हे कळणार नाही तुला इतक्यात. अरे, जगात रहायचं तर हे सगळं करायला लागतं! काय समजलास

आजकाल डिलिट बटणाचा वापर नको तितका वाढल्याने इथल्या बर्‍याचश्या लेखांवर टिचकी मारली असता,

प्रवेश प्रतिबंधीत

तुम्हाला या पानाशी पोहचण्याची मुभा नाही.

हे वाचायला मिळते. प्रतिसादात्मक लिखाणाचे परस्पर उडवणे तर संपादकमंडळींकडून चाललेलेच असते. असे कुठलेही इथुन काढून टाकलेले लेखन संकलीत करण्यासाठी आम्ही हा 'परप्रकाशीत' ब्लॉग सुरु करत आहोत. जेणेकरुन सर्वांना आपापली बाजू इथे मांडता येइल. इथे सर्वांना कसलीही टिका टिप्पणी करण्याची मुभा राहील. मिपावर लोकशाही येईपर्यंत हा ब्लॉग सुरू राहील. मिपावर लोकशाही आल्याची खात्री झाल्यावर हा ब्लॉग विसर्जीत करण्यात येईल. कृपया सर्वांनी नोंद घ्यावी.



डिस्क्लेमरः ह्या ब्लॉगचा आणि मिसळपाव प्रशासनाचा काहीही संबध नाही. हा ब्लॉग पूर्णपणे परप्रकाशीत आहे.



ब्लॉगचा पत्ता : http://misalpremi.blogspot.com/





आपला नम्र,

मिसळप्रेमी.