Monday, December 15, 2008
संकेतस्थळावर सध्या जे जोरात युध्द चालू आहे त्यास समर्पीत।
संकेतस्थळावर सध्या जे जोरात युध्द चालू आहे त्यास समर्पीत।
जे काव्य तेथ मी रचले इथेही ते जोडेन का ?
प्रतिसाद जो नव्हता तिथे इथे मला भेटेल का?
मी राहतो इथे सदा, मी जाणतो मनोगती !
जे मी मुकेपणी पाहतो, तर्रीत ते रंगेल का ?
हा लेख घटकेचा खरा जाईल जरी लांबतो !
साद देता त्याला कधी, वरती कधी येईल का?
माझे मनोगत मी तुला, केले निवेदन आज
हेसर्वस्व मी त्यास वाहीले, तुजला कधी उमजेल का
Saturday, December 13, 2008
एका ज्योतिश्याची कैफियत
एका ज्योतिश्याची कैफियत
अरे बेशरम्यांनो, मला का विचारता मुंबईवर हल्ला होणार हे भाकित माझ्या ब्लागावर पूर्वीच का नाही टाकले? अरे मी दोन दिवस आधीच मिपावर हा 'हल्ला होणार आणि सर्व दहशतवाद्यांची नावे' असा लेख मिपावर टाकला होता। रात्री टाकला न् सकाळी उठून पाहतो तर गायब।
तात्याला विचारले, हे काय डायरु, अरे अघोषित आणिबाणी होती तर आधी तरी बोलायचस।
तर चावट मेला म्हणतो कसा - "अरे तुला रात्री जास्त झाली. उगाचच भास झाला की आपण हे भाकित आधीच जनतेला सांगतोय. तसे नसते तर तू सात दिवसाचा 'लेखन उपास' केला असतास काय. उद्विग्न, खिन्न, विषण्ण असे डोळ्यात पाणी आणणारे शब्द वापरले असतेस काय? अरे मी तुझा लंगोटी यार, हे ज्योतिष वैगरे इतरांना सांग. मला काय तुझे अगाध ज्ञान ठाऊक नाही ह्या विषयातले? अरे ते दुष्ट मनोगती मिपा बंद पाडणार हे तरी तुला ४ दिवस आधी सांगता आले का? उगाच का फोका मारतोस?"
अरे बेशरम्यांनो, मला का विचारता मुंबईवर हल्ला होणार हे भाकित माझ्या ब्लागावर पूर्वीच का नाही टाकले? अरे मी दोन दिवस आधीच मिपावर हा 'हल्ला होणार आणि सर्व दहशतवाद्यांची नावे' असा लेख मिपावर टाकला होता। रात्री टाकला न् सकाळी उठून पाहतो तर गायब।
तात्याला विचारले, हे काय डायरु, अरे अघोषित आणिबाणी होती तर आधी तरी बोलायचस।
तर चावट मेला म्हणतो कसा - "अरे तुला रात्री जास्त झाली. उगाचच भास झाला की आपण हे भाकित आधीच जनतेला सांगतोय. तसे नसते तर तू सात दिवसाचा 'लेखन उपास' केला असतास काय. उद्विग्न, खिन्न, विषण्ण असे डोळ्यात पाणी आणणारे शब्द वापरले असतेस काय? अरे मी तुझा लंगोटी यार, हे ज्योतिष वैगरे इतरांना सांग. मला काय तुझे अगाध ज्ञान ठाऊक नाही ह्या विषयातले? अरे ते दुष्ट मनोगती मिपा बंद पाडणार हे तरी तुला ४ दिवस आधी सांगता आले का? उगाच का फोका मारतोस?"
Friday, December 12, 2008
चिखलफेक : तीन अंकी नाटक
आमच्या ब्लॉगवर 'पोपटस्वामी धोंड्या' अशी काहीशी टर उडवलेली असताना देखिल, संपादक धोंडूगुरुजींनीच आम्हाला पाठवले आहे हे तिन अंकी नाटक।
प्रमुख कलाकार:- मिपावरील ३ संपादक!
आणि सुत्रधार:- जनरल डायर :))))
धोंडूगुरुजींचे आम्ही आभारी आहोत.
*********सहर्ष सादर करीत आहोत तीन अंकी नाटक "चिखलफेक"**************
मिपावरील एका कमअक्कल संपादिकेशी आमचा झालेला सुखसंवाद... जो नंतर उडवून टाकण्यात आला। असो... यालाच आम्ही अभिव्यक्तीस्वातंत्र्य म्हणणार आहोत. तात्याची आणीबाणी सर आँखोंपर.
आपला,(निष्ठावंत) धोंडोपंत.
(जय जय महाराष्ट्र माझा! गर्जा महाराष्ट्र माझा!)
आम्ही : मनोगतावर साहित्य आधी प्रकाशित करायचे आणि मग खरकटं इकडे टाकायचं याला काही अर्थ नाही। बांधिलकीचे मुद्दे असतील तर गोष्ट वेगळी.पण हा प्रकार चीड आणणारा आहे. आमचा अभिप्राय तुम्हाला रूचणार नाही याची कल्पना आहेच. कारण आमचे अभिप्राय कधीच रूचत नाहीत. त्यामुळे तुमच्या कवितेबद्दल आम्ही काहीही भाष्य केलेले नाही, आयुष्यात करणारही नाही. मागील अनुभवातून जो शिकत नाही तो गाढव. आम्ही त्यातले नाही. पण मिसळपावला जी सापत्नभावाची वागणूक मिळते त्यावर मात्र आम्ही तुटून पडूच पडू याबद्दल निर्धास्त रहा.
प्राजु: एकतर ही कविता मी २००७ च्या सप्टेबर महिन्यात लिहिलेली आहे जेव्हा मी मनोगतावर लेखन करत होते. कोणा एकाच्या प्रतिक्रियेमुळे ती इथे वरती आली हा दोष माझा नाही. त्यामुळे आपला बांधिलकीचा मुद्दा निकालात निघतो आहे. आणि मागील अनुभवावरून आपण शहाणे होताहात हे पाहून अंमळ आनंद झाला. मिसळपावला सापत्नभावाच्या वागणुकीबद्दल आपण न सांगितलेलंच बरं... ते मी आणि तात्या बघून घेऊ. धन्यवाद आपल्या प्रतिक्रियेबद्द्ल.
आम्ही: ते तुम्ही आणि तात्याच नाही, आम्हीपण बघतोच. इथे वस्तरा घेऊन नाही बसलो. जे जे गैर वाटेल त्याबद्दल बोलणारच. ( तुमच्या कविता सोडून.) आता पुरे करा. लईईईईईईईईईईईईईई नको. आज एवढचं बस्सं. (उजाले अपनी यादों के हमारे साथ ही रहने दो.... न जाने किस गली में ज़िंदगी की शाम हो जाये!)
विसोबा खेचर: पंत, इथे बांधिलकीचा वगैरे मुद्दा नाही। ही कविता बरीच जुनी आहे, जेव्हा प्राजू मनोगतावर लेखन करायची तेव्हाच्या काळात लिहिलेली आहे॥ही कविता इथे टाकून तिन मिपाला सापत्नभावाची वागणूक दिली आहे हा आपला आरोप मला चुकीचा वाटतो. प्राजू म्हणते त्याप्रमाणे बर्‍याच दिवसांनी या कवितेला प्रतिसाद दिला गेल्यामुळे ही जुनी कविता मुखपृष्ठावर आली आहे इतकंच! असो,
आपला, (पंतांचा आणि प्राजूचा मित्र) तात्या.
आम्ही: तात्या, तुमच्या वकिलीबद्दल धन्यवाद। पण इथे हे प्रकार आम्ही नेहमी पाहतो. आणि त्याला कायम विरोध करत राहू. कोण कोणाची कड घेतो याकडे दुर्लक्ष करून........... अगदी १००%मनोगताच्या संदर्भाची इथे आवश्यकताच नव्हती. सौभाग्यलेणे मिरविण्यासारखे त्यात काही नाही. आमच्या अनेक ग़ज़ला तिथे होत्या. पण तिथल्या अक्षता लावल्या की त्या पवित्र होतात हा दृष्टीकोण आम्ही कधी जोपासला नाही. पण मनोगताचे गोमूत्र शिंपडले की कविता देवघरात जाऊन बसते असा त्यांचा समज असावा.
प्राजु : देवघरात जाऊन बसत नसतील कदाचित... पण "ही कविता त्या तिथे वाचली आहे" असे टोमणे ज्येष्ठांकडून ऐकावे लागणार नाहीत हाच एक मुद्दा होता तेव्हा (१ सव्वा वर्षापूर्वी) जेव्हा मिपा सुरू होऊन फक्त १ च महिना झाला होता.
विसोबा खेचर: पण "ही कविता त्या तिथे वाचली आहे" असे टोमणे ज्येष्ठांकडून ऐकावे लागणार नाहीत हाच एक मुद्दा होता तेव्हा मुद्दा पटण्याजोगा आहे… मिपा अगदीच नवीन असतांना ही कविता इथे टाकली गेली होती, हा महत्वाचा मुद्दा पंतांनी विचारात घेतल्यास बरे होईल॥ आणि त्यानंतर प्राजूने जवळजवळ सर्व लेखन फक्त मिपावरच केले आहे हाही मुद्दा पंतांनी विचारात घ्यावा आणि हा विनाकाराण वाद थांबवावा अशी त्यांना विनंती…
आपला,
(डोक्याला आधीच बरेचसे ताप आणि टेन्शन्स असणारा) तात्या.
आम्हीः पण "ही कविता त्या तिथे वाचली आहे" असे टोमणे ज्येष्ठांकडून ऐकावे लागणार नाहीत हाच एक मुद्दा होता तेव्हा (१ सव्वा वर्षापूर्वी) जेव्हा मिपा सुरू होऊन फक्त १ च महिना झाला होता. लोक असले टोमणे मारतील हा निव्वळ भ्रम आहे. स्वत:च्या लेखनाबद्दलची भ्रामक अपेक्षा निर्देशित करणारा. लोकांनी असले टोमणे मारण्यासाठी कविता दीर्घकाळ मनावर कोरली जाईल अशी असावी लागते. म्हणजे दादांची " मल्मली तारूण्य माझे" किंवा " मालवून टाक दीप" अशा स्वरूपाची. जी युगानुयुगे लोकांच्या स्मरणात राहते. दोन मिनिटात विसरल्या जाणार्‍या कवितांच्या माथी हे टोमणे येत नाहीत. त्यामुळे वरील युक्तिवाद लंगडा आहे.
प्राजु:
आणि ज्या कविता स्त्री सभासदांना वाचतानाही लाज वाटेल आणि काही प्रतिक्रिया देण्याची इच्छा होणार नाही अशा.. संधीसाधू कविता मात्र चांगल्या लक्षात राहतात..
प्रमुख कलाकार:- मिपावरील ३ संपादक!
आणि सुत्रधार:- जनरल डायर :))))
धोंडूगुरुजींचे आम्ही आभारी आहोत.
*********सहर्ष सादर करीत आहोत तीन अंकी नाटक "चिखलफेक"**************
मिपावरील एका कमअक्कल संपादिकेशी आमचा झालेला सुखसंवाद... जो नंतर उडवून टाकण्यात आला। असो... यालाच आम्ही अभिव्यक्तीस्वातंत्र्य म्हणणार आहोत. तात्याची आणीबाणी सर आँखोंपर.
आपला,(निष्ठावंत) धोंडोपंत.
(जय जय महाराष्ट्र माझा! गर्जा महाराष्ट्र माझा!)
आम्ही : मनोगतावर साहित्य आधी प्रकाशित करायचे आणि मग खरकटं इकडे टाकायचं याला काही अर्थ नाही। बांधिलकीचे मुद्दे असतील तर गोष्ट वेगळी.पण हा प्रकार चीड आणणारा आहे. आमचा अभिप्राय तुम्हाला रूचणार नाही याची कल्पना आहेच. कारण आमचे अभिप्राय कधीच रूचत नाहीत. त्यामुळे तुमच्या कवितेबद्दल आम्ही काहीही भाष्य केलेले नाही, आयुष्यात करणारही नाही. मागील अनुभवातून जो शिकत नाही तो गाढव. आम्ही त्यातले नाही. पण मिसळपावला जी सापत्नभावाची वागणूक मिळते त्यावर मात्र आम्ही तुटून पडूच पडू याबद्दल निर्धास्त रहा.
प्राजु: एकतर ही कविता मी २००७ च्या सप्टेबर महिन्यात लिहिलेली आहे जेव्हा मी मनोगतावर लेखन करत होते. कोणा एकाच्या प्रतिक्रियेमुळे ती इथे वरती आली हा दोष माझा नाही. त्यामुळे आपला बांधिलकीचा मुद्दा निकालात निघतो आहे. आणि मागील अनुभवावरून आपण शहाणे होताहात हे पाहून अंमळ आनंद झाला. मिसळपावला सापत्नभावाच्या वागणुकीबद्दल आपण न सांगितलेलंच बरं... ते मी आणि तात्या बघून घेऊ. धन्यवाद आपल्या प्रतिक्रियेबद्द्ल.
आम्ही: ते तुम्ही आणि तात्याच नाही, आम्हीपण बघतोच. इथे वस्तरा घेऊन नाही बसलो. जे जे गैर वाटेल त्याबद्दल बोलणारच. ( तुमच्या कविता सोडून.) आता पुरे करा. लईईईईईईईईईईईईईई नको. आज एवढचं बस्सं. (उजाले अपनी यादों के हमारे साथ ही रहने दो.... न जाने किस गली में ज़िंदगी की शाम हो जाये!)
विसोबा खेचर: पंत, इथे बांधिलकीचा वगैरे मुद्दा नाही। ही कविता बरीच जुनी आहे, जेव्हा प्राजू मनोगतावर लेखन करायची तेव्हाच्या काळात लिहिलेली आहे॥ही कविता इथे टाकून तिन मिपाला सापत्नभावाची वागणूक दिली आहे हा आपला आरोप मला चुकीचा वाटतो. प्राजू म्हणते त्याप्रमाणे बर्‍याच दिवसांनी या कवितेला प्रतिसाद दिला गेल्यामुळे ही जुनी कविता मुखपृष्ठावर आली आहे इतकंच! असो,
आपला, (पंतांचा आणि प्राजूचा मित्र) तात्या.
आम्ही: तात्या, तुमच्या वकिलीबद्दल धन्यवाद। पण इथे हे प्रकार आम्ही नेहमी पाहतो. आणि त्याला कायम विरोध करत राहू. कोण कोणाची कड घेतो याकडे दुर्लक्ष करून........... अगदी १००%मनोगताच्या संदर्भाची इथे आवश्यकताच नव्हती. सौभाग्यलेणे मिरविण्यासारखे त्यात काही नाही. आमच्या अनेक ग़ज़ला तिथे होत्या. पण तिथल्या अक्षता लावल्या की त्या पवित्र होतात हा दृष्टीकोण आम्ही कधी जोपासला नाही. पण मनोगताचे गोमूत्र शिंपडले की कविता देवघरात जाऊन बसते असा त्यांचा समज असावा.
प्राजु : देवघरात जाऊन बसत नसतील कदाचित... पण "ही कविता त्या तिथे वाचली आहे" असे टोमणे ज्येष्ठांकडून ऐकावे लागणार नाहीत हाच एक मुद्दा होता तेव्हा (१ सव्वा वर्षापूर्वी) जेव्हा मिपा सुरू होऊन फक्त १ च महिना झाला होता.
विसोबा खेचर: पण "ही कविता त्या तिथे वाचली आहे" असे टोमणे ज्येष्ठांकडून ऐकावे लागणार नाहीत हाच एक मुद्दा होता तेव्हा मुद्दा पटण्याजोगा आहे… मिपा अगदीच नवीन असतांना ही कविता इथे टाकली गेली होती, हा महत्वाचा मुद्दा पंतांनी विचारात घेतल्यास बरे होईल॥ आणि त्यानंतर प्राजूने जवळजवळ सर्व लेखन फक्त मिपावरच केले आहे हाही मुद्दा पंतांनी विचारात घ्यावा आणि हा विनाकाराण वाद थांबवावा अशी त्यांना विनंती…
आपला,
(डोक्याला आधीच बरेचसे ताप आणि टेन्शन्स असणारा) तात्या.
आम्हीः पण "ही कविता त्या तिथे वाचली आहे" असे टोमणे ज्येष्ठांकडून ऐकावे लागणार नाहीत हाच एक मुद्दा होता तेव्हा (१ सव्वा वर्षापूर्वी) जेव्हा मिपा सुरू होऊन फक्त १ च महिना झाला होता. लोक असले टोमणे मारतील हा निव्वळ भ्रम आहे. स्वत:च्या लेखनाबद्दलची भ्रामक अपेक्षा निर्देशित करणारा. लोकांनी असले टोमणे मारण्यासाठी कविता दीर्घकाळ मनावर कोरली जाईल अशी असावी लागते. म्हणजे दादांची " मल्मली तारूण्य माझे" किंवा " मालवून टाक दीप" अशा स्वरूपाची. जी युगानुयुगे लोकांच्या स्मरणात राहते. दोन मिनिटात विसरल्या जाणार्‍या कवितांच्या माथी हे टोमणे येत नाहीत. त्यामुळे वरील युक्तिवाद लंगडा आहे.
प्राजु:
>>दोन मिनिटात विसरल्या जाणार्‍या कवितांच्या माथी हे टोमणे येत नाहीत. हो..
आणि ज्या कविता स्त्री सभासदांना वाचतानाही लाज वाटेल आणि काही प्रतिक्रिया देण्याची इच्छा होणार नाही अशा.. संधीसाधू कविता मात्र चांगल्या लक्षात राहतात..
Monday, December 1, 2008
सोंग
दुनिया फाट्यावर मारलेल्या सरपंचांमध्ये हा बदल घडून आला की फाट्यावर मारण्याचे सोंग उघडे झाले... हे ज्याने त्याने ठरवावे
ह्या स्थळावार लिहिलेल्या मजकुराची जवाबदारी मिपाची नाही असा डिस्क्लेमर टाकलेला असताना देखिल सरपंचांचा हा धागे उडवण्याचा चावटपणा काय आहे समजले नाही. आज मिसळपाववर आणीबाणी आणुन जनरल डायर बनुन फुशारक्या मारत फिरणारे सरपंच भारतातही आणिबाणी लादली पाहिजे असली जाहिर विधाने करतात. हुकुमशाहीला चटावलेल्यांना लोकशाहीची किंमत काय कळाणार? मालक निष्ठेत मग्न असणारे श्वान मंडळ ह्याबाबतीत मात्र नेहेमीप्रमाणे हाताची घडी आणि तोंडावर बोट ठेवुन चुपचाप बसले आहे.
उदाहरणावरून एक महत्वाचा मुद्दा समोर येतो तो असा की मिपाकर कुठल्याही सामाजिक, राजकीय समस्येवर अगदी त्वरीत आपली मते नोंदवून हे संकेतस्थळ सामाजिक/राजकीय दृष्ट्या जागृत असल्याचाच प्रत्येय देतात. ही अत्यंत चांगलीच बाब आहे याबद्दल दुमत नाही..परंतु काही वेळेला कायद्याच्याही काही बाजू पाहाव्या लागतात.. खास करून मुंबईत अद्यापही संपूर्णपणे युद्धजन्य परिस्थिती असतांना काही गोष्टी सांभाळाव्या लागतात..या निमित्ताने मिपाचे आभासी अस्तित्व आणि त्या संदर्भातील कायद्याची बाजू किंवा एखादी व्यवसायिक लीगल टीम/सल्लामसलतकार सध्या तरी मिपाकडे नाहीत.. अर्थात, भविष्यात याचाही विचार अगदी अवश्य केला जाईल एवढीच ग्वाही सध्या देऊ इच्छितो..त्याचप्रमाणे एखाद्या वृत्तसमुहाइतकी ताकद आजतरी मिपाकडे नाही हाही एक मुद्दा आहे..त्यातूनही हे सर्व धागे पुरेसा कालावधी मिपावर होते आणि त्यावर अगदी भरभरून आणि महत्वाची चर्चा झाली होती हा मुद्दाही लक्षात घेतला पाहिजे..त्या दृष्टीने मी कृती करूया हा धागा सुरू केला आहे तो पाहून काय करता येईल यावर विचार करून प्रत्यक्ष कृती करण्यास सुरुवात करुया असे मला वाटते.आततायीपणेच विचार केला असता तर हा धागाही अप्रकाशित केला असता, परंतु तसे केलेले नाही हे सहज लक्षात यावे..!असो.. याहून अधिक कुठले स्पष्टीकरण मी देऊ शकेन असे मला वाटत नाही.. तरीही घेतलेल्या निर्णयबद्दल जर कुणाची काही असहमती असेल तर तूर्तास तरी मी फक्त त्याबद्दल दिलगिरी व्यक्त करू शकतो..-----
ह्या स्थळावार लिहिलेल्या मजकुराची जवाबदारी मिपाची नाही असा डिस्क्लेमर टाकलेला असताना देखिल सरपंचांचा हा धागे उडवण्याचा चावटपणा काय आहे समजले नाही. आज मिसळपाववर आणीबाणी आणुन जनरल डायर बनुन फुशारक्या मारत फिरणारे सरपंच भारतातही आणिबाणी लादली पाहिजे असली जाहिर विधाने करतात. हुकुमशाहीला चटावलेल्यांना लोकशाहीची किंमत काय कळाणार? मालक निष्ठेत मग्न असणारे श्वान मंडळ ह्याबाबतीत मात्र नेहेमीप्रमाणे हाताची घडी आणि तोंडावर बोट ठेवुन चुपचाप बसले आहे.
Wednesday, October 22, 2008
विनोदी चित्र!
दिवाळी निमित्त शर्ट पँट घातलेल्या 'खट्टोबा ढेकर' ह्यांचे अंमळ विनोदी चित्र! कसं वाटलं ते जरुर कळवा...
ह्या ब्लॉगच्या समस्त वाचकांना दिवाळीच्या शुभेच्छा!
मिसळप्रेमी
ह्या ब्लॉगच्या समस्त वाचकांना दिवाळीच्या शुभेच्छा!
मिसळप्रेमी
Wednesday, October 15, 2008
बाळीशा भाग २
बाळीशा भाग २
अरे असं काय करतोयंस बाळीशा. नाही मिळाले तुला मराठीच्या पेपरात जास्त गुण म्हणून इतकं का हिरमुसायचं? अरे थोडी तयारी केली की कोणालाही पास होता येतं. इतके दिवस माझ्यासोबत राहूनही तू बाकी फारच हळवा राहिलास बेट्या. थांब मी जरा तुला थोडंस समजावूनच सांगतो. तू काळजीपूर्वक बघितलंस का पेपराकडं? तुला सहसंदर्भ स्पष्टीकरणाचे गुण मिळाले नाहीत म्हणून तुझा एकंदर स्कोअर खाली आला बघ.
काय म्हणतोस? तुला संदर्भासह स्पष्टीकरण जमत नाही? किती रे वेंधळा तू बाळीशा! संदर्भासह स्पष्टीकरण हा तर भलताच सोपा प्रश्न. उदाहरण देऊ म्हणतोस? तू बाकी खरा वेंधळा आहेस की वेंधळ्याचे सोंग घेऊन वावरत आहेस हेच समजत नाही बाळीशा.
ठीक आहे. आपण ग्रेस यांची 'तुला पाहिले मी' ही कविता घेऊ.
तुला पाहिले मी नदीच्या किनारी
तुझे केस पाठीवरी मोकळे
मी तुला नदीच्या किनारी पाहिले तेव्हा तुझे केस पाठीवर मोकळे होते. इथे नदीचे नाव दिलेले नाही त्यामुळे ग्रेस यांच्या कवितेचा संदिग्धपणा अधोरेखित झाला आहे. शिवाय 'केस मोकळे' म्हणण्याऐवजी 'केस पाठीवरी मोकळे' असे म्हटले आहे. कवितेच्या हिरॉईनचे केस हे लांबसडक आहेत. लांबसडक केसांची मजा काही औरच. अगदी 'सुंदर लंबे काले बाल, घने घने मतवाले बाल, डाबर आंवला केश तेल' या अतिमधुर गाण्याची आठवण येते. काय कोमल ऋषभ आणि गंधार लावला आहे त्यात. असो. त्या गाण्यातील सौंदर्यस्थळे पुन्हा कधीतरी...
तुझी पावले गे धुक्याच्या महाली
ना वाजली ना कधी नादली
निळा गर्द भासे नदीचा किनारा
न माझी मला अन तुला सावली
ओहोहो... तुझी पावले धुक्याच्या महाली कधी वाजली नाहीत वा नादली नाहीत.
नदीचा किनारा निळा गर्द भासतो आणि माझी मला आणि तुझी तुला सावलीही नाही.
धुक्याचा महाल असे म्हटल्याने कवितेचा धूसरपणा अधोरेखित होतो.संगीत हा ह्या परमसृष्टीचा जीव की प्राण आणि संगीताची मजा आवाजावर अवलंबून असते. मात्र पावलांचा आवाजही न आल्याने कवितेला एक गूढत्त्व प्राप्त झाले आहे असे वाटते. नदीचा निळा गर्द किनारा या उपमेतून ग्रेस यांच्या स्वप्नील प्रतिभेचा प्रत्यय येतो.
आजकाल प्रदूषणामुळे सर्व नद्यांची वाट लागली असली तरी ग्रेस यांना नदीचा गर्द निळा किनारा दिसत आहे. झाडे तोडून लोकांनी पर्यावरणाचीही वाट लावल्याने एकमेकांच्या सावल्या घ्याव्यात म्हणावे तर त्या सावल्याही नाहीत. ग्रेस यांनी बहुधा दुपारी बारा वाजता ही कविता लिहिली असावी. सूर्य डोक्यावर असल्याने यावेळी सावली पडत नाही.
आता आपण थेट शेवटच्या ओळीकडे जाऊत.
तमातून ही मंद ता-याप्रमाणे
दिसे की तुझ्या बिलवरांचा चुडा
क्या बात है.. ! 'तमातून ही मंद ता-याप्रमाणे दिसे की तुझ्या बिलवरांचा चुडा" अशी ओळ. बिलवरांचा चुडा तमातूनही मंदतार्‍याप्रमाणे दिसतो... क्या बात है..! किंबहुना लोडशेडिंगच्या या दिवसांमध्ये आय मीन रात्रीमध्ये लोकांच्या डोळ्यांपुढे तारे चमकले असले तरी ग्रेस यांच्या डोळ्यांपुढे बिलवरांचा चुडा आहे.
असो, एक हृदयाला हात घालणारं गाणं! एखाद्या सर्जनशील, संवेदनशील चित्रकराला हे गाणं नुसत ऐकून हातात कुंचला घ्यावासा वाटेल आणि त्याच्या कॅन्व्हासवर डौलाने जाणारी ती छानशी पाठीवर मोकळे केस घेऊन जाणारी तरूणी उतरेल.. त्या चित्रात पार्श्वरंग असतील पर्यावरणाचा नाश, नदीचे वाटोळे आणि लोडशेडिंगच्या संकटाचे !!!
बघितलंस बाळीशा झाले संदर्भासह स्पष्टीकरण लिहून.
काय म्हणतोस? अगदी नि:शब्द झालास हे वाचून!!
अरे किती रे चांगला तू बाळीशा. मी अगदी कॄतज्ञ आहे बघ.
तू म्हणून मी ही युक्ती इथे सांगितली. मराठीचा पेपर जाऊदेबस. पुढे मागे मराठी संकेतस्थळांवर गुणग्राहक व्यक्तिमत्त्व म्हणून वावरशील बेट्या. अरे अशी रसग्रहणे पाडायची म्हणजे फक्त बैठक पक्की असावी लागते. एकदा बूड जमवले बसल्या बैठकीत दोनचार लेखही सहज पाडशील, म्हणताम्हणता लोकप्रिय होशील.
लोक प्रतिसाद देणार नाहीत? काळजी नको! लोक प्रतिसाद देतातच. पानवाला जसा पानावर चुन्याचे बोट लावून ठेवतो तसे लेखात ठिकठिकाणी कोमल, द्रुत, गंधार, ऋषभ अशी बोटे पुसून ठेवायची. मंडळी सगळ्यात जास्त कशाला घाबरत असतात तर आपले अज्ञान उघडे पडेल याला. अशी रंगीत बोटे बघितली की आपोआप प्रतिसाद टपाटपा पडतील.तरीही प्रतिसाद मिळाले नाही तर? फारच शंकेखोर बुवा तू. सपकसुप्रियेला भेटला होतास काय? हा हा.
अरे एकदोन वेगळ्या नावाचे आयडी हाताशी ठेवायचे. शक्यतो स्त्रियांची नावे घ्यायची आणि त्या आयडीमधून "वा बाळीशा काय हो तुमचं लिखाण हापूस आंब्यासारखं यम्मी" असले प्रतिसाद द्यायचे.
उदा. मीनल हाच आयडी घे. हां आता तुला तो आयडी घेता येणार नाही. सरपंचांनी आधीचे घेऊन ठेवलाय तो!
मीनल, प्राजक्ती, पल्लवी असे आयडी वापरून, "मला या लेखात पूर्वीसारखी मजा आली नाही" असे म्हणायचे. आणि मग खाली "शक्य आहे. या गाण्यात मी केवळ पर्यावरणविषयक सौंदर्यस्थळे उलगडवून दाखवली होती" असे स्पष्टीकरण द्यायचे.
काय म्हणतोस? खोटारडेपणा? कित्ती रे भोळा तू बाळीशा. जरा चारचौघात उठबस करायला शिक. तुझ्या पुस्तकी ज्ञानाचा इथे उपयोग नाही. थोडे व्यावहारिक ज्ञानही हवे. काय समजलास?
अरे असं काय करतोयंस बाळीशा. नाही मिळाले तुला मराठीच्या पेपरात जास्त गुण म्हणून इतकं का हिरमुसायचं? अरे थोडी तयारी केली की कोणालाही पास होता येतं. इतके दिवस माझ्यासोबत राहूनही तू बाकी फारच हळवा राहिलास बेट्या. थांब मी जरा तुला थोडंस समजावूनच सांगतो. तू काळजीपूर्वक बघितलंस का पेपराकडं? तुला सहसंदर्भ स्पष्टीकरणाचे गुण मिळाले नाहीत म्हणून तुझा एकंदर स्कोअर खाली आला बघ.
काय म्हणतोस? तुला संदर्भासह स्पष्टीकरण जमत नाही? किती रे वेंधळा तू बाळीशा! संदर्भासह स्पष्टीकरण हा तर भलताच सोपा प्रश्न. उदाहरण देऊ म्हणतोस? तू बाकी खरा वेंधळा आहेस की वेंधळ्याचे सोंग घेऊन वावरत आहेस हेच समजत नाही बाळीशा.
ठीक आहे. आपण ग्रेस यांची 'तुला पाहिले मी' ही कविता घेऊ.
तुला पाहिले मी नदीच्या किनारी
तुझे केस पाठीवरी मोकळे
मी तुला नदीच्या किनारी पाहिले तेव्हा तुझे केस पाठीवर मोकळे होते. इथे नदीचे नाव दिलेले नाही त्यामुळे ग्रेस यांच्या कवितेचा संदिग्धपणा अधोरेखित झाला आहे. शिवाय 'केस मोकळे' म्हणण्याऐवजी 'केस पाठीवरी मोकळे' असे म्हटले आहे. कवितेच्या हिरॉईनचे केस हे लांबसडक आहेत. लांबसडक केसांची मजा काही औरच. अगदी 'सुंदर लंबे काले बाल, घने घने मतवाले बाल, डाबर आंवला केश तेल' या अतिमधुर गाण्याची आठवण येते. काय कोमल ऋषभ आणि गंधार लावला आहे त्यात. असो. त्या गाण्यातील सौंदर्यस्थळे पुन्हा कधीतरी...
तुझी पावले गे धुक्याच्या महाली
ना वाजली ना कधी नादली
निळा गर्द भासे नदीचा किनारा
न माझी मला अन तुला सावली
ओहोहो... तुझी पावले धुक्याच्या महाली कधी वाजली नाहीत वा नादली नाहीत.
नदीचा किनारा निळा गर्द भासतो आणि माझी मला आणि तुझी तुला सावलीही नाही.
धुक्याचा महाल असे म्हटल्याने कवितेचा धूसरपणा अधोरेखित होतो.संगीत हा ह्या परमसृष्टीचा जीव की प्राण आणि संगीताची मजा आवाजावर अवलंबून असते. मात्र पावलांचा आवाजही न आल्याने कवितेला एक गूढत्त्व प्राप्त झाले आहे असे वाटते. नदीचा निळा गर्द किनारा या उपमेतून ग्रेस यांच्या स्वप्नील प्रतिभेचा प्रत्यय येतो.
आजकाल प्रदूषणामुळे सर्व नद्यांची वाट लागली असली तरी ग्रेस यांना नदीचा गर्द निळा किनारा दिसत आहे. झाडे तोडून लोकांनी पर्यावरणाचीही वाट लावल्याने एकमेकांच्या सावल्या घ्याव्यात म्हणावे तर त्या सावल्याही नाहीत. ग्रेस यांनी बहुधा दुपारी बारा वाजता ही कविता लिहिली असावी. सूर्य डोक्यावर असल्याने यावेळी सावली पडत नाही.
आता आपण थेट शेवटच्या ओळीकडे जाऊत.
तमातून ही मंद ता-याप्रमाणे
दिसे की तुझ्या बिलवरांचा चुडा
क्या बात है.. ! 'तमातून ही मंद ता-याप्रमाणे दिसे की तुझ्या बिलवरांचा चुडा" अशी ओळ. बिलवरांचा चुडा तमातूनही मंदतार्‍याप्रमाणे दिसतो... क्या बात है..! किंबहुना लोडशेडिंगच्या या दिवसांमध्ये आय मीन रात्रीमध्ये लोकांच्या डोळ्यांपुढे तारे चमकले असले तरी ग्रेस यांच्या डोळ्यांपुढे बिलवरांचा चुडा आहे.
असो, एक हृदयाला हात घालणारं गाणं! एखाद्या सर्जनशील, संवेदनशील चित्रकराला हे गाणं नुसत ऐकून हातात कुंचला घ्यावासा वाटेल आणि त्याच्या कॅन्व्हासवर डौलाने जाणारी ती छानशी पाठीवर मोकळे केस घेऊन जाणारी तरूणी उतरेल.. त्या चित्रात पार्श्वरंग असतील पर्यावरणाचा नाश, नदीचे वाटोळे आणि लोडशेडिंगच्या संकटाचे !!!
बघितलंस बाळीशा झाले संदर्भासह स्पष्टीकरण लिहून.
काय म्हणतोस? अगदी नि:शब्द झालास हे वाचून!!
अरे किती रे चांगला तू बाळीशा. मी अगदी कॄतज्ञ आहे बघ.
तू म्हणून मी ही युक्ती इथे सांगितली. मराठीचा पेपर जाऊदेबस. पुढे मागे मराठी संकेतस्थळांवर गुणग्राहक व्यक्तिमत्त्व म्हणून वावरशील बेट्या. अरे अशी रसग्रहणे पाडायची म्हणजे फक्त बैठक पक्की असावी लागते. एकदा बूड जमवले बसल्या बैठकीत दोनचार लेखही सहज पाडशील, म्हणताम्हणता लोकप्रिय होशील.
लोक प्रतिसाद देणार नाहीत? काळजी नको! लोक प्रतिसाद देतातच. पानवाला जसा पानावर चुन्याचे बोट लावून ठेवतो तसे लेखात ठिकठिकाणी कोमल, द्रुत, गंधार, ऋषभ अशी बोटे पुसून ठेवायची. मंडळी सगळ्यात जास्त कशाला घाबरत असतात तर आपले अज्ञान उघडे पडेल याला. अशी रंगीत बोटे बघितली की आपोआप प्रतिसाद टपाटपा पडतील.तरीही प्रतिसाद मिळाले नाही तर? फारच शंकेखोर बुवा तू. सपकसुप्रियेला भेटला होतास काय? हा हा.
अरे एकदोन वेगळ्या नावाचे आयडी हाताशी ठेवायचे. शक्यतो स्त्रियांची नावे घ्यायची आणि त्या आयडीमधून "वा बाळीशा काय हो तुमचं लिखाण हापूस आंब्यासारखं यम्मी" असले प्रतिसाद द्यायचे.
उदा. मीनल हाच आयडी घे. हां आता तुला तो आयडी घेता येणार नाही. सरपंचांनी आधीचे घेऊन ठेवलाय तो!
मीनल, प्राजक्ती, पल्लवी असे आयडी वापरून, "मला या लेखात पूर्वीसारखी मजा आली नाही" असे म्हणायचे. आणि मग खाली "शक्य आहे. या गाण्यात मी केवळ पर्यावरणविषयक सौंदर्यस्थळे उलगडवून दाखवली होती" असे स्पष्टीकरण द्यायचे.
काय म्हणतोस? खोटारडेपणा? कित्ती रे भोळा तू बाळीशा. जरा चारचौघात उठबस करायला शिक. तुझ्या पुस्तकी ज्ञानाचा इथे उपयोग नाही. थोडे व्यावहारिक ज्ञानही हवे. काय समजलास?
Saturday, October 11, 2008
पोष्ट मन
नंदा प्रधान कळवतात,
'पोष्ट मन' हे खाते स्वतः तात्या आणि त्याच्या भाड्याच्या तट्टूंचेच आहे हे कुणाच्याही लक्षात आले नाही, ह्यावरुन मिपावरील बहुसंख्य सक्रिय सदस्यांच्या बुद्धीमत्तेची ओळख व्हावी.
अधुन मधुन असल्या खात्यातुन स्वता:च काहीतरी गरळ ओकायची आणि मग मनोगताच्या नावाने वाटेल त्या भाषेत शिमगा करायचा हे नेहमीचेच आहे.
ह्यावर मी तात्याला एकच प्रश्न विचारला होता, तो अर्थातच तात्याचे भांडाफोड करणारा असल्याने त्याने २ मिनिटात उडवला.
मी एवढेच विचारले की, 'काय रे तात्या? त्या मनोगतावर कधी 'मिपाशिवीगाळ' हा प्रकार बघण्यात नाही, मग इथेच का 'मनोगत तिरस्कार सोहळा' वरचेवर चालू असतो?'
ह्यावर प्रतिसाद डिलिट करणे एवढेच उत्तर मंदबुद्धी तात्या देऊ शकला.
तिकडून उडवले तरी आज ह्या ब्लॉगमुळ हे विचार शेकडो लोकापर्यंत पोहचु शकतात हे त्या बिचार्‍या तात्याला माहित नसावे
-नंदा प्रधान
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
एक निवेदन :-
इथे लिखाण करणार्‍या कुणाचाही आयपी आम्ही ट्रॅक करत नाही आणि तो सार्वजनिकरित्या प्रकाशित करण्याचा बिनडोकपणा आम्ही कधीच करणार नाही.
ह्या ब्लोगची होणारी वाचने आणि इथे येणारा लिखाणाचा/प्रतिसादांचा ओघ बघुन आम्ही भारावुन गेलो आहोत.
मिसळप्रेमी व्यवस्थापन,
'पोष्ट मन' हे खाते स्वतः तात्या आणि त्याच्या भाड्याच्या तट्टूंचेच आहे हे कुणाच्याही लक्षात आले नाही, ह्यावरुन मिपावरील बहुसंख्य सक्रिय सदस्यांच्या बुद्धीमत्तेची ओळख व्हावी.
अधुन मधुन असल्या खात्यातुन स्वता:च काहीतरी गरळ ओकायची आणि मग मनोगताच्या नावाने वाटेल त्या भाषेत शिमगा करायचा हे नेहमीचेच आहे.
ह्यावर मी तात्याला एकच प्रश्न विचारला होता, तो अर्थातच तात्याचे भांडाफोड करणारा असल्याने त्याने २ मिनिटात उडवला.
मी एवढेच विचारले की, 'काय रे तात्या? त्या मनोगतावर कधी 'मिपाशिवीगाळ' हा प्रकार बघण्यात नाही, मग इथेच का 'मनोगत तिरस्कार सोहळा' वरचेवर चालू असतो?'
ह्यावर प्रतिसाद डिलिट करणे एवढेच उत्तर मंदबुद्धी तात्या देऊ शकला.
तिकडून उडवले तरी आज ह्या ब्लॉगमुळ हे विचार शेकडो लोकापर्यंत पोहचु शकतात हे त्या बिचार्‍या तात्याला माहित नसावे
-नंदा प्रधान
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
एक निवेदन :-
इथे लिखाण करणार्‍या कुणाचाही आयपी आम्ही ट्रॅक करत नाही आणि तो सार्वजनिकरित्या प्रकाशित करण्याचा बिनडोकपणा आम्ही कधीच करणार नाही.
ह्या ब्लोगची होणारी वाचने आणि इथे येणारा लिखाणाचा/प्रतिसादांचा ओघ बघुन आम्ही भारावुन गेलो आहोत.
मिसळप्रेमी व्यवस्थापन,
Friday, September 12, 2008
तर्री
तर्री
आधी फळेल थोडे, नंतर गळेल थोडे
स्पर्धेत गाढवांच्या, खेचर पळेल थोडे
मिसळीस मज हवी हो, ही झणझणीत तर्री
ईनो तयार ठेवा, जळजळ जळेल थोडे
फटके प्रशासकाचे, होते मलाच पडले
नलिका जरा निघावी, शेपुट वळेल थोडे
हे रूप बायडीचे, त्यालाच खास शोभे
वेशात माधवीच्या 'तो'ही छळेल थोडे
आधी दळेल थोडे, नंतर मळेल थोडे
सडकोळ लेखनाचे, घाणे तळेल थोडे
आता कुठे जरासे, 'त्या'चे लिहून झाले
ओकू नका तुम्ही हो, जरि मळमळेल थोडे
ॠणनिर्देश: कवितेतील एक ओळ ॐकार यांच्या कवितेवरून घेतली आहे.
आवांतर: आमच्या एका मित्राने खालील ओळ सुचवली आहे. मात्र ती जोडओळ म्हणुन ठेवा. मुळ कवितेत नको
हे चित्र दक्षिणेचे, दररोज मीच पाही
'उठते' कुठे परंतु, जरी 'ते' चळेल थोडे
आधी फळेल थोडे, नंतर गळेल थोडे
स्पर्धेत गाढवांच्या, खेचर पळेल थोडे
मिसळीस मज हवी हो, ही झणझणीत तर्री
ईनो तयार ठेवा, जळजळ जळेल थोडे
फटके प्रशासकाचे, होते मलाच पडले
नलिका जरा निघावी, शेपुट वळेल थोडे
हे रूप बायडीचे, त्यालाच खास शोभे
वेशात माधवीच्या 'तो'ही छळेल थोडे
आधी दळेल थोडे, नंतर मळेल थोडे
सडकोळ लेखनाचे, घाणे तळेल थोडे
आता कुठे जरासे, 'त्या'चे लिहून झाले
ओकू नका तुम्ही हो, जरि मळमळेल थोडे
ॠणनिर्देश: कवितेतील एक ओळ ॐकार यांच्या कवितेवरून घेतली आहे.
आवांतर: आमच्या एका मित्राने खालील ओळ सुचवली आहे. मात्र ती जोडओळ म्हणुन ठेवा. मुळ कवितेत नको
हे चित्र दक्षिणेचे, दररोज मीच पाही
'उठते' कुठे परंतु, जरी 'ते' चळेल थोडे
Saturday, September 6, 2008
लोकशाही
मिसळपाववर लोकशाही आहे म्हणतात, पण आजतागायत (सुरुवातीचे काही आठवडे सोडून)लोकशाही कधी दिसली नाय बॉ!
वारंवार आपल्या सोयीप्रमाणे कधी लोकशाही तर कधी आणिबाणी असा आलटून पालटून माकडाचा खेळ चालू आहे.
सर्वात महत्वाची गोष्ट म्हणजे या लोकशाहीत कुठलीही घटना नाही. इथे मर्कटसम्राट आणि त्यांच्या ताटाखालचे (की *टाखालचे)संपादक ठरवतील तीच घटना!!
कुठलेही नियम कायदे कानून नाही.
इथे खुल्लमखुल्ला *टमारी,येड*वा, **च्या पाठीला साबण चोळणारा सारख्या शिव्या चालतात मात्र शुद्धलेखनाला यांचा कडाडून विरोध असतो.
या लढाईत आपण एकटे तोंडघशी पडू नये म्हणून मर्कटसम्राटांनी स्वत:ची लॉबी तयार केली आहे.
वारंवार आपल्या सोयीप्रमाणे कधी लोकशाही तर कधी आणिबाणी असा आलटून पालटून माकडाचा खेळ चालू आहे.
सर्वात महत्वाची गोष्ट म्हणजे या लोकशाहीत कुठलीही घटना नाही. इथे मर्कटसम्राट आणि त्यांच्या ताटाखालचे (की *टाखालचे)संपादक ठरवतील तीच घटना!!
कुठलेही नियम कायदे कानून नाही.
इथे खुल्लमखुल्ला *टमारी,येड*वा, **च्या पाठीला साबण चोळणारा सारख्या शिव्या चालतात मात्र शुद्धलेखनाला यांचा कडाडून विरोध असतो.
या लढाईत आपण एकटे तोंडघशी पडू नये म्हणून मर्कटसम्राटांनी स्वत:ची लॉबी तयार केली आहे.
ठाम मताचे आमचे बंडूतात्या
ठाम मताचे आमचे बंडूतात्या
तसं पाहिलंत तर आमच्या बंडूतात्याना प्रत्येक विषयात आपलं मत द्दायची दिलचस्पी आहे.मग ते कोर्टकचेरी पासून राजकरणापासून साहित्या पर्यंत तात्या आपलं मत देत असतात.आणि त्यांच ते मत नेहमी ठाम असतं.
मला एकदा म्हणाले,
"ह्या विषयावर माझं ठाम मत आहे आणि ते कधीच बदलणार नाही."
मी त्यांना म्हणालो,
"बंडूतात्या,ठाम मत म्हणजेच न बदलणारं मत नां?का तुमचं न बदलणारं ठाम मत म्हणजे काही विषेश आहे काय?"
अशा वेळी तात्या अळीमिळी गुपचिळी ठेवतात.
जेम तेम हायस्कूल (मराठी मिडीयम)पर्यंत शिकलेले बंडूतात्या मधे कोर्टकचेऱ्यात दिलचस्पी घेवू लागले होते.कायदेबाजी आणि वकिली-न्याक ते सर्व शिकल्याशिवाय कशी येणार?पण
"मला तितका काय गंध नाही"
असं म्हणता म्हणता तात्या, त्या विषयावर आपलं ठाम मत द्दायला विसरत नसत.
वकिलांच्या घोळक्यात सामावून घेण्यासाठी त्यानी एकदा काळा कोट शिवून घेतला होता.आणि तो कोट घालून ते चक्क कोर्टात जात असत.इतर वकिल तात्याना ओळखत असल्यामुळे ते त्याना काही म्हणत नसत.
"काळा कोट घातला तर कायद्दाने त्यात ऑबजेक्षन कसलं?"
असं मला एकदा त्यानी मी पृच्छा केल्यावर सांगितलं.
वकिल लोकांच्या घोळक्यात बसून त्यांच्या चर्चा ऐकून संध्याकाळी दाजीकाका,भाऊसाहेब देसाई,शिर्के फौजादार वगैरेंच्या घोळक्यात त्यांच्या बरोबर तळ्यावर जावून बसत.आणि ऐकलेल्या कोर्टातल्या केसीस समजावून सांगत.
इंग्रजीचा गंधही नसलेले बंडूतात्या हातात नेहमी टाईम्स ऑफ इंडिया घेवून फिरत.
एकदा अशीच गम्मत झाली.ह्या तळ्यावरच्या घोळक्याला बंडूतात्या म्हणाले,
"आज टाईम्सने जळजळीत अग्रलेख लिहिला आहे"
दाजीकाकाना हे तात्या सांगतात ह्याचा राग आला.ते त्याना म्हणाले,
"अर,तात्या तुला इंग्रजीचा गंध नाही.ए बी सी अक्षराची " ** " वर का खाली ते तुला माहित नाही.आणि तो अग्रलेख जळजळीत लिहिला आहे असं म्हणतोस कुणावर इंप्रेशन मारतोस रे?
वकिलाचा कोट घातलास म्हणून काय वकिल झाला नाहिस.ते मारतात त्या गप्पा ऐकतोस आणि आम्हाला येवून सांगतोस.आम्ही का टाईम्स वाचत नाही असं तुला वाटतं का?"
हे दाजीकाकाचे उद्गार ऐकून बंडूतात्याने पळच काढला.
वर म्हटल्या प्रमाणे बंडूतात्याची खाशियत म्हणजे
"ह्या विषयात मला गंध नाही"
असे म्हणून सुद्धा त्या विषयावर आपल्या टिकेने कुणालाही डिवचणं सोडत नाहीत.
साहित्यात टिका मग ती कविता असो की लेख असो.
संगीतात टिका मग ती चालीवर असो की गाण्यावर असो.
अलीकडे एक गम्मतच झाली.गावात कुस्तीचे फड होते.बाहेरून किंगकॉंग नावाचा एक मल्ल आला होता.
कीडकीडीत असून सुद्धा तात्या त्याच्या बरोबर कुस्ती करणार म्हणून हट्टाला पेटले.
एक फटक्यात किंगकॉंगने तात्यांची पाठलावून चित केलं.
हार न मानता ते किंगकॉगला म्हणाले,
"पाठ लावलीस पोट कुठे लावलेस.?"
किंगकॉगने दुसऱ्या क्षणी, फटक्यात पोट लावलं.
हार न मानता परत ते किंगकॉंगला म्हणाले
"पोट लावलंस पाठ कुठे लावलीस?"
किंगकॉंगने हवं तेच केलं
पण कीडकीडीत पेहलवान-बंडूतात्या- हार मानायला तयार नसल्याने काय करणार?
कारण एकाच वेळी पोट आणि पाठ लावल्याशिवाय मी हार मानणार नाही असं त्यांच ठाम मत होतं.
एकाच वेळी पाठ आणि पोट लावणं शक्य नाही त्यापेक्षा तुच जिंकलास असं समजून
किंगकॉंगने ही त्याची अट ऐकून कुस्ती खेळायलाच माघार घेतली.
सारांश,
आमच्या ठाम मत असलेल्या बंडूतात्यांचं हे असंच आहे.
तसं पाहिलंत तर आमच्या बंडूतात्याना प्रत्येक विषयात आपलं मत द्दायची दिलचस्पी आहे.मग ते कोर्टकचेरी पासून राजकरणापासून साहित्या पर्यंत तात्या आपलं मत देत असतात.आणि त्यांच ते मत नेहमी ठाम असतं.
मला एकदा म्हणाले,
"ह्या विषयावर माझं ठाम मत आहे आणि ते कधीच बदलणार नाही."
मी त्यांना म्हणालो,
"बंडूतात्या,ठाम मत म्हणजेच न बदलणारं मत नां?का तुमचं न बदलणारं ठाम मत म्हणजे काही विषेश आहे काय?"
अशा वेळी तात्या अळीमिळी गुपचिळी ठेवतात.
जेम तेम हायस्कूल (मराठी मिडीयम)पर्यंत शिकलेले बंडूतात्या मधे कोर्टकचेऱ्यात दिलचस्पी घेवू लागले होते.कायदेबाजी आणि वकिली-न्याक ते सर्व शिकल्याशिवाय कशी येणार?पण
"मला तितका काय गंध नाही"
असं म्हणता म्हणता तात्या, त्या विषयावर आपलं ठाम मत द्दायला विसरत नसत.
वकिलांच्या घोळक्यात सामावून घेण्यासाठी त्यानी एकदा काळा कोट शिवून घेतला होता.आणि तो कोट घालून ते चक्क कोर्टात जात असत.इतर वकिल तात्याना ओळखत असल्यामुळे ते त्याना काही म्हणत नसत.
"काळा कोट घातला तर कायद्दाने त्यात ऑबजेक्षन कसलं?"
असं मला एकदा त्यानी मी पृच्छा केल्यावर सांगितलं.
वकिल लोकांच्या घोळक्यात बसून त्यांच्या चर्चा ऐकून संध्याकाळी दाजीकाका,भाऊसाहेब देसाई,शिर्के फौजादार वगैरेंच्या घोळक्यात त्यांच्या बरोबर तळ्यावर जावून बसत.आणि ऐकलेल्या कोर्टातल्या केसीस समजावून सांगत.
इंग्रजीचा गंधही नसलेले बंडूतात्या हातात नेहमी टाईम्स ऑफ इंडिया घेवून फिरत.
एकदा अशीच गम्मत झाली.ह्या तळ्यावरच्या घोळक्याला बंडूतात्या म्हणाले,
"आज टाईम्सने जळजळीत अग्रलेख लिहिला आहे"
दाजीकाकाना हे तात्या सांगतात ह्याचा राग आला.ते त्याना म्हणाले,
"अर,तात्या तुला इंग्रजीचा गंध नाही.ए बी सी अक्षराची " ** " वर का खाली ते तुला माहित नाही.आणि तो अग्रलेख जळजळीत लिहिला आहे असं म्हणतोस कुणावर इंप्रेशन मारतोस रे?
वकिलाचा कोट घातलास म्हणून काय वकिल झाला नाहिस.ते मारतात त्या गप्पा ऐकतोस आणि आम्हाला येवून सांगतोस.आम्ही का टाईम्स वाचत नाही असं तुला वाटतं का?"
हे दाजीकाकाचे उद्गार ऐकून बंडूतात्याने पळच काढला.
वर म्हटल्या प्रमाणे बंडूतात्याची खाशियत म्हणजे
"ह्या विषयात मला गंध नाही"
असे म्हणून सुद्धा त्या विषयावर आपल्या टिकेने कुणालाही डिवचणं सोडत नाहीत.
साहित्यात टिका मग ती कविता असो की लेख असो.
संगीतात टिका मग ती चालीवर असो की गाण्यावर असो.
अलीकडे एक गम्मतच झाली.गावात कुस्तीचे फड होते.बाहेरून किंगकॉंग नावाचा एक मल्ल आला होता.
कीडकीडीत असून सुद्धा तात्या त्याच्या बरोबर कुस्ती करणार म्हणून हट्टाला पेटले.
एक फटक्यात किंगकॉंगने तात्यांची पाठलावून चित केलं.
हार न मानता ते किंगकॉगला म्हणाले,
"पाठ लावलीस पोट कुठे लावलेस.?"
किंगकॉगने दुसऱ्या क्षणी, फटक्यात पोट लावलं.
हार न मानता परत ते किंगकॉंगला म्हणाले
"पोट लावलंस पाठ कुठे लावलीस?"
किंगकॉंगने हवं तेच केलं
पण कीडकीडीत पेहलवान-बंडूतात्या- हार मानायला तयार नसल्याने काय करणार?
कारण एकाच वेळी पोट आणि पाठ लावल्याशिवाय मी हार मानणार नाही असं त्यांच ठाम मत होतं.
एकाच वेळी पाठ आणि पोट लावणं शक्य नाही त्यापेक्षा तुच जिंकलास असं समजून
किंगकॉंगने ही त्याची अट ऐकून कुस्ती खेळायलाच माघार घेतली.
सारांश,
आमच्या ठाम मत असलेल्या बंडूतात्यांचं हे असंच आहे.
Thursday, September 4, 2008
मर्कटसम्राट
आणि आता स्वत: मर्कटसम्राट तात्या अभ्यंकर उर्फ सरपंच उर्फ----- जाऊ द्या, तात्याचे सगळे आयडी देत बसायची ही वेळ नाही. माकडे नाचवणारा माणूस हा मदारी असतो असे म्हणतात, इथे मदारी हेच सगळ्यात मोठे माकड आहे. मूळचा माणूस खाऊनपिऊन सुखी. पण अमाप शारिरीक वाढ झाल्याने बुद्धी खुरटलेली. त्यातून वेळेवर व्ह्यायच्या त्या गोष्टी न झाल्याने आपली दिवास्वप्ने 'अनुष्का' ला आपली मानसपत्नी वगैरे म्हणून पुरी करतो. सतत प्रकाशात रहायची अमाप हौस. 'मनोगत' वर आपले फालतू लिखाण प्रशासकीय बडग्यात अडकले म्हणून त्रागा केला आणि पार्ष्वभागावर लाथ बसल्याप्रमाणे बाहेर फेकला गेला. मग काही दिवस 'मायबोली', 'उपक्रम' वगैरेंशी पाट लावला आणि आपले माकडचाळे कुठेच चालत नाहीत म्हटल्यावर स्वत:ची मनमानी चालवायला मिसळपाव काढले. स्वत:ला शास्त्रीय संगीताचा जाणकार समजून वर्षानुवर्षे तीच रेकॊर्ड लावतो. बुधवार -शनिवार दोन पेग लावून बिर्याणी खाणारे जगात हजारो लोक असतील, पण आपण काहीतरी ग्रेट करतो अशा आविर्भावात वरचेवर हे लिहितो. आपण कोकणी येडझवे आहोत या गोष्टीची खरी तर शरम वाटायला पाहिजे, पण ही गोष्ट हा टिर्या बडवून सांगतो. कोठले काका, कोठल्या मावशी अशी 'किशोर' मासिकात शोभावी अशी व्यक्तिचित्रे लिहितो. 'बरं का मंडळी, रक्ताच्या नात्यापेक्षा प्रेमाची नाती श्रेष्ठ' असली भंकस लिहून जन्तेच्या टाळ्या मिळवतो. कुणाच्याही फालतू लिखाणाला 'वा, क्या बात है, डोळ्यात पाणी आणलंस' असली बकवास लिहून मिसळपाववरचे ट्राफिक वाढवतो.
Wednesday, August 27, 2008
दैनिक गजाली!
दैनिक गजाली!
आमच्या वार्ताहर शलाका पेंडसेंनी पाठवली आहे प्रा.डाँ.ची जळजळ! ;)
----------------------------------------------------------------------------
ही पहा प्राडाँची जळजळ..आता जरा ईनो घ्या प्राडॉ!!
>>>>>पण या प्रा.डॉ. च्या आवरणाखाली एक 'दिलीप बिरुटे' नावाचा व्यक्ती वावरतो त्याचे स्वतःचे रुप राग,लोभ,मोद, मोह, मत्सराने भरलेले आहे. त्यामुळे त्यांना एखाद्या गोष्टीचे प्रेम वाटू शकते तसे ते एखाद्याचा तितकाच द्वेष करत असतील. त्याबरोबर त्यांना लेखन अनुमती धोरणाचा , शिष्ट लोकांचा प्रचंड राग येतो. त्यामुळे त्याच अंगाने त्यांचे परिक्षण बहरत जाते
अहो, अशात इकडच्या एका वाचकाने तिकडे लेख टाकला. तसे त्याला दोनच्या वर प्रतिसाद येत नाही तरी त्यांना तिथे लेखन टाकण्याची लय हौस. त्याला तिथल्या प्रशासकाने काय सुचना द्यावी. 'आपले लेखन शुद्धलेखनचिकित्सेत तपासून टाकावे.'
-----------------------------------------------------------------------------
अनेक आयड्या काढून संकेतस्थळावर गोंधळ घालणार्‍यांवर टीकास्त्र सोडणारे प्राध्यापक साहेब विसरुन गेले की त्यांचे दैवत मा.सरपंचजी ह्यांनी कित्येक स्थळांवर कितीतरी आयड्या काढून गोंधळ घातला आहे.
नंदा प्रधान ह्यांनी ही विसंगती आमच्या लक्षात आणून दिल्याने त्यांचे आभार!
आमच्या वार्ताहर शलाका पेंडसेंनी पाठवली आहे प्रा.डाँ.ची जळजळ! ;)
----------------------------------------------------------------------------
ही पहा प्राडाँची जळजळ..आता जरा ईनो घ्या प्राडॉ!!
>>>>>पण या प्रा.डॉ. च्या आवरणाखाली एक 'दिलीप बिरुटे' नावाचा व्यक्ती वावरतो त्याचे स्वतःचे रुप राग,लोभ,मोद, मोह, मत्सराने भरलेले आहे. त्यामुळे त्यांना एखाद्या गोष्टीचे प्रेम वाटू शकते तसे ते एखाद्याचा तितकाच द्वेष करत असतील. त्याबरोबर त्यांना लेखन अनुमती धोरणाचा , शिष्ट लोकांचा प्रचंड राग येतो. त्यामुळे त्याच अंगाने त्यांचे परिक्षण बहरत जाते
अहो, अशात इकडच्या एका वाचकाने तिकडे लेख टाकला. तसे त्याला दोनच्या वर प्रतिसाद येत नाही तरी त्यांना तिथे लेखन टाकण्याची लय हौस. त्याला तिथल्या प्रशासकाने काय सुचना द्यावी. 'आपले लेखन शुद्धलेखनचिकित्सेत तपासून टाकावे.'
-----------------------------------------------------------------------------
अनेक आयड्या काढून संकेतस्थळावर गोंधळ घालणार्‍यांवर टीकास्त्र सोडणारे प्राध्यापक साहेब विसरुन गेले की त्यांचे दैवत मा.सरपंचजी ह्यांनी कित्येक स्थळांवर कितीतरी आयड्या काढून गोंधळ घातला आहे.
नंदा प्रधान ह्यांनी ही विसंगती आमच्या लक्षात आणून दिल्याने त्यांचे आभार!
Wednesday, August 20, 2008
दुर्लक्षित मुखवटा
दुर्लक्षित मुखवटा - सहज
सहज: ज्या सदस्याच्या नावापासूनच बुद्धीची दिवाळखोरी प्रतीत होते तो हा सदस्य. शुद्ध लिहिता येत नाही या न्यूनगंडावर मात करण्यासाठी "स्वत:च्या चवीप्रमाणे शूद्धलेखन स्वताला वाढुन घ्यावॆ" अशी हास्यखुळचट अशुद्ध वाक्ये लिहून स्वत:चा स्वतंत्र बाणा दाखवून देण्याचा प्रयत्न करतो. या माणसाला संजोपरावाविषयी अपार असूया आहे. असे म्हणतात की याच्या घरी काड्याची पेटी नाही. चूल पेटवण्याऐवजी संजोप संजोप असे कुणी म्हटले की हा इतका पेटतो की वीतभर जाड मांडेदेखील खरपूस भाजले जावेत.मुखशुद्धीकरिता मध्ये मध्ये आजानुकर्णालाही त्याने वेठीस धरले होते. अष्टप्रधान मंडळातील सदस्यांनी तात्याची आधीच चाटूनपुसून स्वच्छ केलेली असल्याने याच्या वाट्याला फारसे काही येत नाही. आज ना उद्या संपादक मंडळावर जागा मिळेल या आशेमुळे तात्याविषयी आपली निष्ठा प्रकट करण्यासाठी सध्या संजोपरावावर प्रचंड खार खाऊन आहे असे दिसते.
सहज: ज्या सदस्याच्या नावापासूनच बुद्धीची दिवाळखोरी प्रतीत होते तो हा सदस्य. शुद्ध लिहिता येत नाही या न्यूनगंडावर मात करण्यासाठी "स्वत:च्या चवीप्रमाणे शूद्धलेखन स्वताला वाढुन घ्यावॆ" अशी हास्यखुळचट अशुद्ध वाक्ये लिहून स्वत:चा स्वतंत्र बाणा दाखवून देण्याचा प्रयत्न करतो. या माणसाला संजोपरावाविषयी अपार असूया आहे. असे म्हणतात की याच्या घरी काड्याची पेटी नाही. चूल पेटवण्याऐवजी संजोप संजोप असे कुणी म्हटले की हा इतका पेटतो की वीतभर जाड मांडेदेखील खरपूस भाजले जावेत.मुखशुद्धीकरिता मध्ये मध्ये आजानुकर्णालाही त्याने वेठीस धरले होते. अष्टप्रधान मंडळातील सदस्यांनी तात्याची आधीच चाटूनपुसून स्वच्छ केलेली असल्याने याच्या वाट्याला फारसे काही येत नाही. आज ना उद्या संपादक मंडळावर जागा मिळेल या आशेमुळे तात्याविषयी आपली निष्ठा प्रकट करण्यासाठी सध्या संजोपरावावर प्रचंड खार खाऊन आहे असे दिसते.
Tuesday, August 19, 2008
मिसळपावचे सदस्य - मुखवटे आणि चेहरे 2
अजून काही नमुने:
१. मुक्तसुनीत: 'खोबरं तिकडं चांगभलं' या उक्तीला सार्थ ठरवणारा नमुना. बोजड भाषेत प्रतिसाद लिहितो. वातावरण जरा तापले की सदरहू गृहस्थाची शेपूट आत आत जाते. 'अमेरिकन लोकांनी भारतासाठी काय केले' हा या गृहस्थाचा संवेदनेचा विषय. जालावर याची 'मुक्तरॆबिट' नावाने टिंगल केली जाते
२. केशवसुमार: प्रतिभावान माणूस. राजकारणी. कुणाचे काय चालले आहे यात नको तितका रस असलेला. विशिष्ट लोकांना टार्गेट करुन त्यांची रेवडी उडवण्यात पटाईत. तात्याविषयी खाजगीत बरेच काही बोलतो, पण आता तात्याने संपादक मंडळात वर्णी लावल्याने अचानक मऊ झाला आहे. 'अमुकला पिडणे, तमुकला एखाद्या साईटवरुन पळवून लावणे' अशा बालीश चाळ्यांमध्ये या वयातही रमणारा.
३. प्रकाश घाटपांडे: जालज्योतिषी. रटाळ लिखाणात प्रवीण बिनतारी माणूस. सध्या व्ही आर एस घेतलेली असल्याने नको इतका वेळ आहे. लैंगिक विषयावर धाडसीपणे लिहितो. पाळीव प्राणी, पोलीस खाते आणि ज्योतिष या विषयावर या गृहस्थाशी प्रत्येकाने आपापल्या जबाबदारीवर बोलावे.
४. विजुभाऊ: खतरनाक माणूस. याला प्रत्यक्ष भेटलेल्या आम्हा सगळ्या लोकांत हा 'खमा' म्हणूनच ओळखला जातो. 'आयडेंटिटि क्रायसिस' चा बळी. सतत प्रकाशझोतात असण्याची धडपड. कोणत्याही गोष्टीवर आपण मत व्यक्त केले नाही, तर आपण मागे पडून दुर्लक्षित होऊ ही भीती असणारा. मूळ गुजराथ असल्याने अत्यंत स्वार्थी आणि बेभरवशाचा स्वभाव. सतत लोकांच्या खरडवह्या भरणे हा मूळ उद्योग. स्वत: लिहायला जातो तेही दुसयाचे उष्टे चिवडल्यासारखे. खतरनाक माणूस.
१. मुक्तसुनीत: 'खोबरं तिकडं चांगभलं' या उक्तीला सार्थ ठरवणारा नमुना. बोजड भाषेत प्रतिसाद लिहितो. वातावरण जरा तापले की सदरहू गृहस्थाची शेपूट आत आत जाते. 'अमेरिकन लोकांनी भारतासाठी काय केले' हा या गृहस्थाचा संवेदनेचा विषय. जालावर याची 'मुक्तरॆबिट' नावाने टिंगल केली जाते
२. केशवसुमार: प्रतिभावान माणूस. राजकारणी. कुणाचे काय चालले आहे यात नको तितका रस असलेला. विशिष्ट लोकांना टार्गेट करुन त्यांची रेवडी उडवण्यात पटाईत. तात्याविषयी खाजगीत बरेच काही बोलतो, पण आता तात्याने संपादक मंडळात वर्णी लावल्याने अचानक मऊ झाला आहे. 'अमुकला पिडणे, तमुकला एखाद्या साईटवरुन पळवून लावणे' अशा बालीश चाळ्यांमध्ये या वयातही रमणारा.
३. प्रकाश घाटपांडे: जालज्योतिषी. रटाळ लिखाणात प्रवीण बिनतारी माणूस. सध्या व्ही आर एस घेतलेली असल्याने नको इतका वेळ आहे. लैंगिक विषयावर धाडसीपणे लिहितो. पाळीव प्राणी, पोलीस खाते आणि ज्योतिष या विषयावर या गृहस्थाशी प्रत्येकाने आपापल्या जबाबदारीवर बोलावे.
४. विजुभाऊ: खतरनाक माणूस. याला प्रत्यक्ष भेटलेल्या आम्हा सगळ्या लोकांत हा 'खमा' म्हणूनच ओळखला जातो. 'आयडेंटिटि क्रायसिस' चा बळी. सतत प्रकाशझोतात असण्याची धडपड. कोणत्याही गोष्टीवर आपण मत व्यक्त केले नाही, तर आपण मागे पडून दुर्लक्षित होऊ ही भीती असणारा. मूळ गुजराथ असल्याने अत्यंत स्वार्थी आणि बेभरवशाचा स्वभाव. सतत लोकांच्या खरडवह्या भरणे हा मूळ उद्योग. स्वत: लिहायला जातो तेही दुसयाचे उष्टे चिवडल्यासारखे. खतरनाक माणूस.
Saturday, August 16, 2008
मनोगत...!!
मनोगत...!!
घरामागचे अंगण छोटे
रस्त्याला परी फुटले फाटे ||1||
घंटी ठणणण पडदा उचला
एकपात्री हे नाटक थाटे ||2||
मला कशाला भीती कुणाची
उपटतो कोण माझी *टे? ||3||
चला बंधू हो पंगत उठली
उचला वाट्या उचला ताटे! ||4||
करवतकाठी धोतर माझे
(नको तिथे ते सदाच फाटे!) ||5||
अमुचाच हा धर्म खरा तो
दुजा कोणीही इथेच बाटे ||6||
चला मारूया *ड तयाची
आरोप करूया खोटेनाटे ||7||
पारंपारिक फुले बरी ती
अनोळखी ते नकोच काटे ||8||
खरा दोस्त मज इथे मिळाला
(तो इथला जो माझीच चाटे)||9||
वेषांतर मज अचूक जमते
प्रतिसादांचे नाहीत घाटे ||10||
कधी ईश्वरी, कधी माधवी
'सरस्वती' ही पापड लाटे ||11||
तुंदिल तनू अन मोठे कुल्ले
घोडा परी मी खेचर वाटे ||12||
- Balasaheb Chowgule
घरामागचे अंगण छोटे
रस्त्याला परी फुटले फाटे ||1||
घंटी ठणणण पडदा उचला
एकपात्री हे नाटक थाटे ||2||
मला कशाला भीती कुणाची
उपटतो कोण माझी *टे? ||3||
चला बंधू हो पंगत उठली
उचला वाट्या उचला ताटे! ||4||
करवतकाठी धोतर माझे
(नको तिथे ते सदाच फाटे!) ||5||
अमुचाच हा धर्म खरा तो
दुजा कोणीही इथेच बाटे ||6||
चला मारूया *ड तयाची
आरोप करूया खोटेनाटे ||7||
पारंपारिक फुले बरी ती
अनोळखी ते नकोच काटे ||8||
खरा दोस्त मज इथे मिळाला
(तो इथला जो माझीच चाटे)||9||
वेषांतर मज अचूक जमते
प्रतिसादांचे नाहीत घाटे ||10||
कधी ईश्वरी, कधी माधवी
'सरस्वती' ही पापड लाटे ||11||
तुंदिल तनू अन मोठे कुल्ले
घोडा परी मी खेचर वाटे ||12||
- Balasaheb Chowgule
मिसळपावचे सदस्य - मुखवटे आणि चेहरे
मिसळपावचे सदस्य - मुखवटे आणि चेहरे
मिसळपाववरील काही प्रतिष्ठित मुखवट्यांमागचे चेहरे दाखवण्याचा हा एक प्रयत्न
१. प्रमोद देवः यांना त्यांच्या ज्येष्ठ वयामुळे प्रमोदकाका म्हणून ओळखले जाते. माणूस दिसायला आणि वागायला एकदम सभ्य हो! कोणे एके काळी हे गृहस्थ तात्या अभ्यंकराच्या खास मर्जीतले म्हणून ओळखले जात असत. काय गडबड झाली कुणास ठाऊक, पण सध्या हे तात्याच्या मर्जीतून उतरले आहेत असे ऐकतो. मध्यंतरी सर्किटने मिसळपाव सोडणार अशी गर्जना (वल्गना?) केली तेंव्हा मांडवली करण्यासाठी यांची नियुक्ती झाली होती. तात्याची मर्जी फिरली तरी हे सद्गृहस्थ अजूनही तात्याला 'याने तुझ्याबद्दल इथे हे लिहिले आहे बघ, हा असे म्हणतो बघ' असे प्रामाणिकपणे कळवत असतात. 'बालपणाचा काळ सुखाचा' चे टी आर पी रेटिंग कमी झाले म्हणून हे सध्या नाराज आहेत म्हणे!
२. सर्किटः हा खरा / मूळ / ओरिजिनल सर्किट अर्थात मिलिंद भांडारकर. हुषार माणूस. तात्याची गुर्मी उतरवणारा जालावरचा एकमेव शाबूत माणूस. जालनागडा या पदवीला लायक माणूस. मनोगत सोडताना तात्याच्या खांद्याला खांदा लावून हिंडलेला सर्किट पण तात्याची नंतर त्याच्यावरही मर्जी खफा झाली. सर्किट तात्याला पुरुन उरलेला असल्याने त्याने तात्याचीच शस्त्रे त्याच्यावर उलटवली. माणूस द्राक्षासवाच्या बाबतीत जरा ढिला आहे असे ऐकतो. काहीकाहीवेळा अतिचिकित्सकपणामुळे दुर्बोध लिहितो. स्वतः गेंड्याची कातडी पांघरलेली असल्याने इतरांच्या कासोट्याला सराईतपणे हात घालतो. कुणाचेही आयडी शोधून काढून काढण्याचे कसब असलेला अत्यंत बेभरवशाचा आणि धोकादायक माणूस.
३. संजोप रावः मिसळपाववरील अत्यंत आपमतलबी आणि पाताळयंत्री माणूस. बरा लिहितो, पण मस्ती आभाळाएवढी. 'सुरस आणि चमत्कारिक' नंतर मिसळपाववरुन हकालपट्टी झाल्यासरखी वाटते. सध्या (सुदैवाने) काही लिहीत नाही पण तरीही मिपावर पडीक असतो. मनोगतची भलावण करणे आणि तात्या अभ्यंकरावर जळणे हे या गृहस्थाचे मुख्य उद्योग. फावल्या वेळात मिसळपाववर खरडवह्यांतून आणि व्यक्तिगत निरोपांतून फोडाफोडी आणि लावालावी करतो. प्रियाली आणि सहज हे याचे खास मित्र. कोणे एके काळी मुक्तसुनीत आणि आजानुकर्णही याच्या गटात होते, पण ते आता साथ सोडून गेले आहेत, असे दिसते. जी.ए. कुलकर्णी या एकाच विषयावर दिवसेंदिवस कंटाळवाणे लिहितो.
४. प्रियाली: मिसळपावच्या एकंदर अवताराला साजेशी अशी तात्या अभ्यंकराच्या मर्जीतली खास संपादक. भांडकुदळ आणि स्वतःला अत्यंत शहाणी समजणारी. विकीपिडियामधील माहिती एकत्र करुन लेख लिहिते आणि रत्नाकर मतकरींच्या आयडिया ढापून भयकथा. हिच्या खात्यापासून प्रत्येक गोष्टीला अहंकाराचा दर्प आहे. संजोप रावावर हिची खास मर्जी. त्याने तिला सुभाषिणीदेवी म्हटल्यापासून जळी स्थळी काष्ठी पाषाणी हिला संजोप दिसतो. तात्याच्या उत्तम चमच्यांपैकी एक.
५. डॉ. प्रा. दिलीप बिरुटे: मिसळपाववर केविलवाणी अवस्था झालेला तात्याचा एकनिष्ठ पाईक. मनोगत तात्याने सोडले म्हणून याने सोडले. मूळचा ब्राम्हणद्वेष्टा माणूस, पण तात्याच कोकणस्थ निघाल्याने याची पंचाईत झाली आहे. मनोगतच्या दिवाळी अंकावर टीका करायची म्हणून त्याने तलवार उपसली आणि प्रत्येक लेख कवितेला 'उत्तम, चांगली' म्हणून स्वतःचे हसे करुन घेतले. मिपाचा संपादकीय लेख लिहिला आणि त्यात मनोगताचे नाव गोवून स्वतःलाच अडचणीत आणले. आपण प्राध्यापक आणि डॉक्टर असून आपल्याला धड मराठी लिहिताही येत नाही याचा न्यूनगंड असलेला हा माणूस 'हटके' वगैरे शब्द वापरुन शिंगे मोडून वासरात घुसण्याचा प्रयत्न करत असतो. हल्ली संपादक मंडळाची तलवार हातात आल्याने याचा भाव जरा वधारला आहे.
इतरही बरेच नमुने मिसळपाववर आहे, त्यांच्याविषयी पुन्हा कधीतरी.
मिसळपाववरील काही प्रतिष्ठित मुखवट्यांमागचे चेहरे दाखवण्याचा हा एक प्रयत्न
१. प्रमोद देवः यांना त्यांच्या ज्येष्ठ वयामुळे प्रमोदकाका म्हणून ओळखले जाते. माणूस दिसायला आणि वागायला एकदम सभ्य हो! कोणे एके काळी हे गृहस्थ तात्या अभ्यंकराच्या खास मर्जीतले म्हणून ओळखले जात असत. काय गडबड झाली कुणास ठाऊक, पण सध्या हे तात्याच्या मर्जीतून उतरले आहेत असे ऐकतो. मध्यंतरी सर्किटने मिसळपाव सोडणार अशी गर्जना (वल्गना?) केली तेंव्हा मांडवली करण्यासाठी यांची नियुक्ती झाली होती. तात्याची मर्जी फिरली तरी हे सद्गृहस्थ अजूनही तात्याला 'याने तुझ्याबद्दल इथे हे लिहिले आहे बघ, हा असे म्हणतो बघ' असे प्रामाणिकपणे कळवत असतात. 'बालपणाचा काळ सुखाचा' चे टी आर पी रेटिंग कमी झाले म्हणून हे सध्या नाराज आहेत म्हणे!
२. सर्किटः हा खरा / मूळ / ओरिजिनल सर्किट अर्थात मिलिंद भांडारकर. हुषार माणूस. तात्याची गुर्मी उतरवणारा जालावरचा एकमेव शाबूत माणूस. जालनागडा या पदवीला लायक माणूस. मनोगत सोडताना तात्याच्या खांद्याला खांदा लावून हिंडलेला सर्किट पण तात्याची नंतर त्याच्यावरही मर्जी खफा झाली. सर्किट तात्याला पुरुन उरलेला असल्याने त्याने तात्याचीच शस्त्रे त्याच्यावर उलटवली. माणूस द्राक्षासवाच्या बाबतीत जरा ढिला आहे असे ऐकतो. काहीकाहीवेळा अतिचिकित्सकपणामुळे दुर्बोध लिहितो. स्वतः गेंड्याची कातडी पांघरलेली असल्याने इतरांच्या कासोट्याला सराईतपणे हात घालतो. कुणाचेही आयडी शोधून काढून काढण्याचे कसब असलेला अत्यंत बेभरवशाचा आणि धोकादायक माणूस.
३. संजोप रावः मिसळपाववरील अत्यंत आपमतलबी आणि पाताळयंत्री माणूस. बरा लिहितो, पण मस्ती आभाळाएवढी. 'सुरस आणि चमत्कारिक' नंतर मिसळपाववरुन हकालपट्टी झाल्यासरखी वाटते. सध्या (सुदैवाने) काही लिहीत नाही पण तरीही मिपावर पडीक असतो. मनोगतची भलावण करणे आणि तात्या अभ्यंकरावर जळणे हे या गृहस्थाचे मुख्य उद्योग. फावल्या वेळात मिसळपाववर खरडवह्यांतून आणि व्यक्तिगत निरोपांतून फोडाफोडी आणि लावालावी करतो. प्रियाली आणि सहज हे याचे खास मित्र. कोणे एके काळी मुक्तसुनीत आणि आजानुकर्णही याच्या गटात होते, पण ते आता साथ सोडून गेले आहेत, असे दिसते. जी.ए. कुलकर्णी या एकाच विषयावर दिवसेंदिवस कंटाळवाणे लिहितो.
४. प्रियाली: मिसळपावच्या एकंदर अवताराला साजेशी अशी तात्या अभ्यंकराच्या मर्जीतली खास संपादक. भांडकुदळ आणि स्वतःला अत्यंत शहाणी समजणारी. विकीपिडियामधील माहिती एकत्र करुन लेख लिहिते आणि रत्नाकर मतकरींच्या आयडिया ढापून भयकथा. हिच्या खात्यापासून प्रत्येक गोष्टीला अहंकाराचा दर्प आहे. संजोप रावावर हिची खास मर्जी. त्याने तिला सुभाषिणीदेवी म्हटल्यापासून जळी स्थळी काष्ठी पाषाणी हिला संजोप दिसतो. तात्याच्या उत्तम चमच्यांपैकी एक.
५. डॉ. प्रा. दिलीप बिरुटे: मिसळपाववर केविलवाणी अवस्था झालेला तात्याचा एकनिष्ठ पाईक. मनोगत तात्याने सोडले म्हणून याने सोडले. मूळचा ब्राम्हणद्वेष्टा माणूस, पण तात्याच कोकणस्थ निघाल्याने याची पंचाईत झाली आहे. मनोगतच्या दिवाळी अंकावर टीका करायची म्हणून त्याने तलवार उपसली आणि प्रत्येक लेख कवितेला 'उत्तम, चांगली' म्हणून स्वतःचे हसे करुन घेतले. मिपाचा संपादकीय लेख लिहिला आणि त्यात मनोगताचे नाव गोवून स्वतःलाच अडचणीत आणले. आपण प्राध्यापक आणि डॉक्टर असून आपल्याला धड मराठी लिहिताही येत नाही याचा न्यूनगंड असलेला हा माणूस 'हटके' वगैरे शब्द वापरुन शिंगे मोडून वासरात घुसण्याचा प्रयत्न करत असतो. हल्ली संपादक मंडळाची तलवार हातात आल्याने याचा भाव जरा वधारला आहे.
इतरही बरेच नमुने मिसळपाववर आहे, त्यांच्याविषयी पुन्हा कधीतरी.
Friday, August 15, 2008
सरपंच महोदयांच्या काही बगलबच्चांचेही आय.डी.
सरपंचाच्या बगलबच्च्यांचे आयडी सोपे आहेत. प्रा.डॊ. दिलीप बिरुटे आणि प्रियाली हे सगळ्यात मोठ्ठे चमचे. चमचे कसले, डावच म्हणायचे.
आता संपादक मंडळावर बढती मिळाल्यामुळे तात्पुरता प्लॆस्टिकचा चमचा केशवसुमार.
बाकी लावालाव स्पेशालिस्ट प्रमोद देवकाका हा एक जुना आणि गंजलेला चमचा. विजुभाऊ, धमाल मुलगा आणि छोटेमोठे डॊन हे उसने आणलेले चमचे.
तुला माझा प्रतिसाद, मला तुझा या बेसिसवर वावरणारे बरेच चमचे, उदा. प्राजु.
आणि आधी तडफदारपणे वागून नंतर गुळमुळीतपणे झालेला चमचा मुक्तसुनीत
मूळचा सर्किट हा चमचा म्हणावा की काय असा एक कौल घ्यावा. 'सर्किट ही तात्या अभ्यंकराची सांगताही येत नाही आणि सहनही करता येत नाही अशी मूळव्याध आहे काय?'चमचा म्हणावा तर सर्किट आपल्या अफलातून आणि काहीशा अगम्य विनोदबुद्धीने जाताजाता सरंचासकट सगळ्यांची अशी xxxमारुन जातो की 'अवघड जागी दुखणे आणि जावई डॊक्टर' अशी सगळ्यांची विशेषत: तात्याची अवस्था होते. चमचा नाही असे म्हणावे तर सर्किटने मिसळपाव सोडण्याची भाषा करताच अगदी प्रमोदकाकांसकट सगळ्यांना मध्यस्थी करण्यासाठी तात्या गयावया करु लागतो. अर्थात अशा मध्यस्थांचीही सर्किट मारुन ठेवतो, हा भाग वेगळा.
एकंदरीत चांगले चालले आहे. 'मिसळपाव हा मनोगताचा महारवाडा आहे' असे कुणीतरी म्हणाले होते. कदाचित मूळ शब्द हागणदारी असा असेल कारण मिसळपाववर हा शब्द फार महत्त्वाचा मानला जातो. सदर ब्लॊग ही मिसळपावची हागणदारी आहे असे अजून कोणी कसे म्हणाला नाही?
आता संपादक मंडळावर बढती मिळाल्यामुळे तात्पुरता प्लॆस्टिकचा चमचा केशवसुमार.
बाकी लावालाव स्पेशालिस्ट प्रमोद देवकाका हा एक जुना आणि गंजलेला चमचा. विजुभाऊ, धमाल मुलगा आणि छोटेमोठे डॊन हे उसने आणलेले चमचे.
तुला माझा प्रतिसाद, मला तुझा या बेसिसवर वावरणारे बरेच चमचे, उदा. प्राजु.
आणि आधी तडफदारपणे वागून नंतर गुळमुळीतपणे झालेला चमचा मुक्तसुनीत
मूळचा सर्किट हा चमचा म्हणावा की काय असा एक कौल घ्यावा. 'सर्किट ही तात्या अभ्यंकराची सांगताही येत नाही आणि सहनही करता येत नाही अशी मूळव्याध आहे काय?'चमचा म्हणावा तर सर्किट आपल्या अफलातून आणि काहीशा अगम्य विनोदबुद्धीने जाताजाता सरंचासकट सगळ्यांची अशी xxxमारुन जातो की 'अवघड जागी दुखणे आणि जावई डॊक्टर' अशी सगळ्यांची विशेषत: तात्याची अवस्था होते. चमचा नाही असे म्हणावे तर सर्किटने मिसळपाव सोडण्याची भाषा करताच अगदी प्रमोदकाकांसकट सगळ्यांना मध्यस्थी करण्यासाठी तात्या गयावया करु लागतो. अर्थात अशा मध्यस्थांचीही सर्किट मारुन ठेवतो, हा भाग वेगळा.
एकंदरीत चांगले चालले आहे. 'मिसळपाव हा मनोगताचा महारवाडा आहे' असे कुणीतरी म्हणाले होते. कदाचित मूळ शब्द हागणदारी असा असेल कारण मिसळपाववर हा शब्द फार महत्त्वाचा मानला जातो. सदर ब्लॊग ही मिसळपावची हागणदारी आहे असे अजून कोणी कसे म्हणाला नाही?
सर्किटसाहेबांना दंडवत!
सरपंचांनी स्वतःच लिहुन मग उडवलेला हा लेख म्हणे..
sarkit chi marnara sarpanchanchach ek lekh paha.
sarpanch kase dutondi ahet he paha. ha lekh takala. lokanni vachala ani mag nantar anibani chya navakhali kadhun takla.
सर्किटसाहेबांना दंडवत!
प्रिय मि.पा. वाचकहो,
मी मुन्नाभाई.खरं तर सर्किटचा बॉस! बरेच दिवस बाहेरगावी गेल्यामुळे सर्किटच्या वागण्यावर विपरीत परिणाम झाला आहे ह्याचा मला खेद वाटत आहे.गेले काही दिवस साध्या सरळ मराठी मि.पा. सदस्यांच्या लेखनावर जे टीकास्त्र सोडत आहे त्याबद्दल मी,मुन्न्नाभाई,आपली क्षमा मागतो आणि सर्किटला सरळ करेन असे वचन देतो.
सर्किटा.......... तू मराठी साहित्यात कधीपासून एवढा रस घ्यायला लागलास?वाचनालयाच्या बाहेर उभा राहणारा तू, मासिकवर्गणी भरुन वाल्याचा वाल्मिकी क बरे होऊ पाहतोस?अरे बाबा, गल्लीत खेळणारी आपण पोरं,अमेरीकेत जाऊन एन.आर.आय.चा शिक्का लावून प्रेसिडेंट बुश होऊ शकत नाही हे तुला केव्हा समजणार???? आणि म्हणूनच हे वाच.
तुझी लेखणी मार्मि़क नसून बोचक व खोचक आहे हे माझ्या निदर्शनास आले आहे.कमीत कमी आपण कोणत्या विषयाचा संदर्भ देत आहोत ह्याचे तरी भान असू दे की. अरे!आपण भाई लोक.........एक घाव दोन तुकडे!!!! पण तुझं कसं आहे की तुला बंदूकही चालवता येत नाही, तरीही पक्ष्यांची शिकार एयर रायफलने करु पाहत आहेस.
माझे मि.पा.च्या सहनशील आणि सॄजनशील वाचक आणि लेखकांना एवढेच सांगणे आहे की सर्किटच्या तिखट लिखाणाकडे फार लक्ष देवू नये.
सर्किटा.......... A good critic is the one who criticises himself first... हे तुला समजले तर ठीक, नाहीतर गाठ मुन्नाशी आहे!!!!
sarkit chi marnara sarpanchanchach ek lekh paha.
sarpanch kase dutondi ahet he paha. ha lekh takala. lokanni vachala ani mag nantar anibani chya navakhali kadhun takla.
सर्किटसाहेबांना दंडवत!
प्रिय मि.पा. वाचकहो,
मी मुन्नाभाई.खरं तर सर्किटचा बॉस! बरेच दिवस बाहेरगावी गेल्यामुळे सर्किटच्या वागण्यावर विपरीत परिणाम झाला आहे ह्याचा मला खेद वाटत आहे.गेले काही दिवस साध्या सरळ मराठी मि.पा. सदस्यांच्या लेखनावर जे टीकास्त्र सोडत आहे त्याबद्दल मी,मुन्न्नाभाई,आपली क्षमा मागतो आणि सर्किटला सरळ करेन असे वचन देतो.
सर्किटा.......... तू मराठी साहित्यात कधीपासून एवढा रस घ्यायला लागलास?वाचनालयाच्या बाहेर उभा राहणारा तू, मासिकवर्गणी भरुन वाल्याचा वाल्मिकी क बरे होऊ पाहतोस?अरे बाबा, गल्लीत खेळणारी आपण पोरं,अमेरीकेत जाऊन एन.आर.आय.चा शिक्का लावून प्रेसिडेंट बुश होऊ शकत नाही हे तुला केव्हा समजणार???? आणि म्हणूनच हे वाच.
तुझी लेखणी मार्मि़क नसून बोचक व खोचक आहे हे माझ्या निदर्शनास आले आहे.कमीत कमी आपण कोणत्या विषयाचा संदर्भ देत आहोत ह्याचे तरी भान असू दे की. अरे!आपण भाई लोक.........एक घाव दोन तुकडे!!!! पण तुझं कसं आहे की तुला बंदूकही चालवता येत नाही, तरीही पक्ष्यांची शिकार एयर रायफलने करु पाहत आहेस.
माझे मि.पा.च्या सहनशील आणि सॄजनशील वाचक आणि लेखकांना एवढेच सांगणे आहे की सर्किटच्या तिखट लिखाणाकडे फार लक्ष देवू नये.
सर्किटा.......... A good critic is the one who criticises himself first... हे तुला समजले तर ठीक, नाहीतर गाठ मुन्नाशी आहे!!!!
Thursday, August 14, 2008
सरपंचांच्या ठेवणीतील आयडीज
आताच हाती आलेल्या माहितीवरुन प्रसिद्ध करत आहोत इथल्या सरपंचांच्या ठेवणीतील आयडीज कोणत्या?.. हा कौल
ek kaul takala hota pan to tithun udala:
sarapanch ya padasathi layak umedwar kon
1. visoba khechar
2. madhavi gadgil
3. prajakti
4, ishwari
5. madhu malushte,
6. gamatya
7. narayani
8, rajmudra
9. nana chengat
10. varil sarva karan he dashavtari natak ahe
पुन्हा मिसळप्रेमी
ek kaul takala hota pan to tithun udala:
sarapanch ya padasathi layak umedwar kon
1. visoba khechar
2. madhavi gadgil
3. prajakti
4, ishwari
5. madhu malushte,
6. gamatya
7. narayani
8, rajmudra
9. nana chengat
10. varil sarva karan he dashavtari natak ahe
पुन्हा मिसळप्रेमी
Tuesday, August 12, 2008
बाळीशा!
मिपावरुन उडललेला पहिला लेख अनामिक काकांच्या सौजन्याने इथे पुन्हा देत आहोत.
धन्यवाद..अनामिक काका! :)
"अरे, अरे, भात असा चांगला कालवून घ्यावा बाळीशा! हे काय, भात एकीकडं आणि वरण एकीकडं! हं, आणि वरण घे थोडसं आणखी. आश्शी! लिंबू पिळलास का? अरे, चवीनं खायला शिकावं बाळीशा! लिंबाची बी काढून टाक ती भातातली, कडू लागेल नाहीतर. आता लहानलहान घास घे. घाई करू नकोस. हं. जमलं बघ आता. कोशिंबीर हवीय का आणखी? मग? कुठली कविता म्हणत होतास मगाशी? काय? जेथे जातो तेथे माझी भावंडे आहेत? हम्म. म्हणजे या जगातले सगळे लोक तुझी भावंडे आहेत? काय रे, तुझ्या बापूसाला दुसरा काही उद्योग होता की नाही? आं? आणि बापूसाचे जाऊ दे तुझ्या. असतो एकेकाचा दम, पण तुझ्या आयशीचा तर विचार करशील? खुळा की काय तू बाळीशा? म्हणे भावंडे आहेत! काय? काय ते? हां, हां, या पंक्तीतले म्हणतो आहेस होय! आता आलं ध्यानात. म्हणजे ही पंगत म्हणजे रस्त्यात पसरलेली एक गाय आहे आणि आपण सगळी तिच्या आचळांना लुचणारी वासरे आहोत असं म्हण की. बाळीशा, कसं होणार रे तुझं या जगात? अरे, अरे, कोंबडीचे एक पिल्लूदेखील दुसऱ्यासारखे नसते रे! आणि तुला जरा चार लोक आसपास जमले की सगळे भाऊ आणि बहीणी वाटायला लागतात! त्याचं काय आहे बाळीशा, मराठी माणूस एकंदर भाबडाच. काही म्हण तू. जरा कुठे चार लोकांच्या ओळखी झाल्या की लागले लगेच हुंदके द्यायला. 'माझं माहेरच मला सापडलं गं बाई', 'कशे गं मला माझे सोयरे मिळाले, नाहीतर एवढ्या मोठ्या जगात मी कुठे गं बाई गेले असते? ' नाही, नाही बाप्यामाणसांचीही हीच गत असते बाळीशा. अरे, कुणाला कशाचा पत्ता असत नाही आणि लोकांना जन्मजन्मांतरीची नाती सापडतात, आहेस कुठं तू? अरे, असं कसं असेल जगात बाळीशा? आता हे बघ, अळूच्या भाजीला हातपण लावला नाहीस तू आणि तो समोरचा ढेरपोट्या बघ कसा अळू भुरकतोय ते! अरे, असं कमीजास्त चालायचंच समाजात! नाही का? मगाशी काय तुझा देस का कुठला राग सुरू झाला आणि ते काका पुंगी वाजवल्यासारखे डोलायला लागले. आणि तू? बाळीशा, त्या रागातल्या तानांइतक्याच मोठ्या आयायाया अशा जांभया द्यायला लागलास! ते मगाशी कुणीतरी अस्वलं की मगरी की पाली यांच्यावर अगदी भरभरून बोलत होतं आणि इथं तो केसाळ वास आठवून मला ढवळून आलं. आणि ते काका? सांगत होते बघ ते आपल्या लहानपणाच्या आठवणी! आणि हे फिरकीकर मला इकडे म्हणतात कसे! म्हणे यांना कान्होपात्रेचा अभंग म्हणून दाखवा हो कुणी. म्हटलं कुठला बुवा? तर म्हणे 'नको देवराया अंत असा पाहू.. ' खि खि खि... असे कसे रे सगळे लगेच भाऊ आणि बहिणी होतील? आता बघ, मटणाचा लालभडक रस्सा.. हां, हां लाळ आवर आधी तोंडातली - तर रश्श्याचं नुसतं नाव काढलं तर बाळंत व्हायला तयार होशील तू, आणि तो कवनउधार? 'प्राण्यांची प्रेतं, प्राण्यांची प्रेतं' म्हणून गोमगाला कर सुटेल बघ! अरे हे चालायचंच! एका पंगतीला जेवायला बसलास म्हणून लगेच एकमेकाच्या गळ्यात पडायला नको काही! काय?
लांगूलचालन होय? कुणी सांगितला तुला हा शब्द? म्हणजे असं बघ बाळीशा, आता तू या पंगतीत जेवायला बसलायस की नाही, मग इथल्या यजमानांना म्हणायचं, की धनी, काय तुमचं करवतकाठी धोतर, काय तुमच्या उपरण्याचा थाट आणि तुमच्या गुटगुटीत तनुची तर दृष्ट काढून टाकायला पाहिजे हो! हो, अहो, सगळ्या नजरा काही चांगल्या नसतात! तर हे झालं इथलं! आता पलीकडे गेलास की तिथल्या यजमानांना म्हणायचं, व्वा! सूट असावा तर असा! आणि टायचा सामोसा बांधायला तर खुद्द लॉर्ड माउंटब्याटन तुमच्याकडूनच शिकला असावा. हंगाश्शी! आता आलं बघ तुझ्या ध्यानात. असं जिथं जाईल तिथं 'सजनाकी वारी वारी जाऊंगी मैं, तूही मेरा यार है' असं म्हणत रहायचं. कशासाठी? आता ते मी काय सांगू बाबा? तुला डोक्यावर पान पडल्यावर 'आभाळ पडतंय, पळा पळा' म्हणणाऱ्या सशाची गोष्ट माहिती आहे ना बाळीशा? बास... बास. लाज? अरे यात लाज वाटण्यासारखं काय आहे बाळीशा? तू ना, अजून अडाणी तो अडाणीच राहिलास बाळीशा! इतके दिवस माझ्याबरोबर राहून काही म्हणजे काही शिकला नाहीस! अरे जगात अशी लाजबीज बाळगून चालत नाही c उलट गावगन्ना करून चारचौघात असं सांगायचं असतं - मी ना, मी जिथ्थं जाईल तिथ्थं त्यांचा त्यांचा उदोउदो करतो. आं? काय म्हणालास? करते? हं... बरंच बारीक लक्ष असतं हो तुझं. शिक, शिक जरा त्या सपकसुप्रियेकडून... कातडी गेंड्याची असावी लागती बाबा. शिकशील हळूहळू...
आणि हे काय? तू कुठे निघालास मध्येच उठून? काय? तो पंगतीतनं कुणीतरी उठून चाललाय त्याला थांबवायला पाहिजे म्हणतोस? वेडा रे वेडा! अरे, असं कुणी कुठून उठून जात नसतं बाळीशा! अधनंमधनं असं म्हणत रहायचं असतं, आता कंटाळा आला, आता निवृत्तच होतो... मग कुणीतरी धावत येतो आणि म्हणतो, अरे अरे अरे, तुम्ही नसाल पंगतीत तर काय मजा? असं करू नका बुवा. या बरं परत. पण पुढच्या बुधवारी मी जातो म्हणणार आहे, तेंव्हा मला आडवायला यायचं हं. मग उंटावरनं झुलत झुलत, मुजरे स्वीकारत परत यायचं असतं बाळीशा. अरे, अशा फुकटच्या जेवणावळी चुकवून चालेल का? बाकीच्यांचं जाऊ दे, यजमान स्वतःच मगाशी पंगतीत म्हणून गेले बघ. मंडळी, ही शेवटची पंगत, इथून पुढं जमलं तर चालवीन ही जेवणावळ, नाहीतर बंद करून टाकीन. दुनिया गेली बा... अम्म अम्म.. असो. अजून बच्चा आहेस तू बाळीशा. वेवहार म्हणजे काय हे कळणार नाही तुला इतक्यात. अरे, जगात रहायचं तर हे सगळं करायला लागतं! काय समजलास
धन्यवाद..अनामिक काका! :)
"अरे, अरे, भात असा चांगला कालवून घ्यावा बाळीशा! हे काय, भात एकीकडं आणि वरण एकीकडं! हं, आणि वरण घे थोडसं आणखी. आश्शी! लिंबू पिळलास का? अरे, चवीनं खायला शिकावं बाळीशा! लिंबाची बी काढून टाक ती भातातली, कडू लागेल नाहीतर. आता लहानलहान घास घे. घाई करू नकोस. हं. जमलं बघ आता. कोशिंबीर हवीय का आणखी? मग? कुठली कविता म्हणत होतास मगाशी? काय? जेथे जातो तेथे माझी भावंडे आहेत? हम्म. म्हणजे या जगातले सगळे लोक तुझी भावंडे आहेत? काय रे, तुझ्या बापूसाला दुसरा काही उद्योग होता की नाही? आं? आणि बापूसाचे जाऊ दे तुझ्या. असतो एकेकाचा दम, पण तुझ्या आयशीचा तर विचार करशील? खुळा की काय तू बाळीशा? म्हणे भावंडे आहेत! काय? काय ते? हां, हां, या पंक्तीतले म्हणतो आहेस होय! आता आलं ध्यानात. म्हणजे ही पंगत म्हणजे रस्त्यात पसरलेली एक गाय आहे आणि आपण सगळी तिच्या आचळांना लुचणारी वासरे आहोत असं म्हण की. बाळीशा, कसं होणार रे तुझं या जगात? अरे, अरे, कोंबडीचे एक पिल्लूदेखील दुसऱ्यासारखे नसते रे! आणि तुला जरा चार लोक आसपास जमले की सगळे भाऊ आणि बहीणी वाटायला लागतात! त्याचं काय आहे बाळीशा, मराठी माणूस एकंदर भाबडाच. काही म्हण तू. जरा कुठे चार लोकांच्या ओळखी झाल्या की लागले लगेच हुंदके द्यायला. 'माझं माहेरच मला सापडलं गं बाई', 'कशे गं मला माझे सोयरे मिळाले, नाहीतर एवढ्या मोठ्या जगात मी कुठे गं बाई गेले असते? ' नाही, नाही बाप्यामाणसांचीही हीच गत असते बाळीशा. अरे, कुणाला कशाचा पत्ता असत नाही आणि लोकांना जन्मजन्मांतरीची नाती सापडतात, आहेस कुठं तू? अरे, असं कसं असेल जगात बाळीशा? आता हे बघ, अळूच्या भाजीला हातपण लावला नाहीस तू आणि तो समोरचा ढेरपोट्या बघ कसा अळू भुरकतोय ते! अरे, असं कमीजास्त चालायचंच समाजात! नाही का? मगाशी काय तुझा देस का कुठला राग सुरू झाला आणि ते काका पुंगी वाजवल्यासारखे डोलायला लागले. आणि तू? बाळीशा, त्या रागातल्या तानांइतक्याच मोठ्या आयायाया अशा जांभया द्यायला लागलास! ते मगाशी कुणीतरी अस्वलं की मगरी की पाली यांच्यावर अगदी भरभरून बोलत होतं आणि इथं तो केसाळ वास आठवून मला ढवळून आलं. आणि ते काका? सांगत होते बघ ते आपल्या लहानपणाच्या आठवणी! आणि हे फिरकीकर मला इकडे म्हणतात कसे! म्हणे यांना कान्होपात्रेचा अभंग म्हणून दाखवा हो कुणी. म्हटलं कुठला बुवा? तर म्हणे 'नको देवराया अंत असा पाहू.. ' खि खि खि... असे कसे रे सगळे लगेच भाऊ आणि बहिणी होतील? आता बघ, मटणाचा लालभडक रस्सा.. हां, हां लाळ आवर आधी तोंडातली - तर रश्श्याचं नुसतं नाव काढलं तर बाळंत व्हायला तयार होशील तू, आणि तो कवनउधार? 'प्राण्यांची प्रेतं, प्राण्यांची प्रेतं' म्हणून गोमगाला कर सुटेल बघ! अरे हे चालायचंच! एका पंगतीला जेवायला बसलास म्हणून लगेच एकमेकाच्या गळ्यात पडायला नको काही! काय?
लांगूलचालन होय? कुणी सांगितला तुला हा शब्द? म्हणजे असं बघ बाळीशा, आता तू या पंगतीत जेवायला बसलायस की नाही, मग इथल्या यजमानांना म्हणायचं, की धनी, काय तुमचं करवतकाठी धोतर, काय तुमच्या उपरण्याचा थाट आणि तुमच्या गुटगुटीत तनुची तर दृष्ट काढून टाकायला पाहिजे हो! हो, अहो, सगळ्या नजरा काही चांगल्या नसतात! तर हे झालं इथलं! आता पलीकडे गेलास की तिथल्या यजमानांना म्हणायचं, व्वा! सूट असावा तर असा! आणि टायचा सामोसा बांधायला तर खुद्द लॉर्ड माउंटब्याटन तुमच्याकडूनच शिकला असावा. हंगाश्शी! आता आलं बघ तुझ्या ध्यानात. असं जिथं जाईल तिथं 'सजनाकी वारी वारी जाऊंगी मैं, तूही मेरा यार है' असं म्हणत रहायचं. कशासाठी? आता ते मी काय सांगू बाबा? तुला डोक्यावर पान पडल्यावर 'आभाळ पडतंय, पळा पळा' म्हणणाऱ्या सशाची गोष्ट माहिती आहे ना बाळीशा? बास... बास. लाज? अरे यात लाज वाटण्यासारखं काय आहे बाळीशा? तू ना, अजून अडाणी तो अडाणीच राहिलास बाळीशा! इतके दिवस माझ्याबरोबर राहून काही म्हणजे काही शिकला नाहीस! अरे जगात अशी लाजबीज बाळगून चालत नाही c उलट गावगन्ना करून चारचौघात असं सांगायचं असतं - मी ना, मी जिथ्थं जाईल तिथ्थं त्यांचा त्यांचा उदोउदो करतो. आं? काय म्हणालास? करते? हं... बरंच बारीक लक्ष असतं हो तुझं. शिक, शिक जरा त्या सपकसुप्रियेकडून... कातडी गेंड्याची असावी लागती बाबा. शिकशील हळूहळू...
आणि हे काय? तू कुठे निघालास मध्येच उठून? काय? तो पंगतीतनं कुणीतरी उठून चाललाय त्याला थांबवायला पाहिजे म्हणतोस? वेडा रे वेडा! अरे, असं कुणी कुठून उठून जात नसतं बाळीशा! अधनंमधनं असं म्हणत रहायचं असतं, आता कंटाळा आला, आता निवृत्तच होतो... मग कुणीतरी धावत येतो आणि म्हणतो, अरे अरे अरे, तुम्ही नसाल पंगतीत तर काय मजा? असं करू नका बुवा. या बरं परत. पण पुढच्या बुधवारी मी जातो म्हणणार आहे, तेंव्हा मला आडवायला यायचं हं. मग उंटावरनं झुलत झुलत, मुजरे स्वीकारत परत यायचं असतं बाळीशा. अरे, अशा फुकटच्या जेवणावळी चुकवून चालेल का? बाकीच्यांचं जाऊ दे, यजमान स्वतःच मगाशी पंगतीत म्हणून गेले बघ. मंडळी, ही शेवटची पंगत, इथून पुढं जमलं तर चालवीन ही जेवणावळ, नाहीतर बंद करून टाकीन. दुनिया गेली बा... अम्म अम्म.. असो. अजून बच्चा आहेस तू बाळीशा. वेवहार म्हणजे काय हे कळणार नाही तुला इतक्यात. अरे, जगात रहायचं तर हे सगळं करायला लागतं! काय समजलास
आजकाल डिलिट बटणाचा वापर नको तितका वाढल्याने इथल्या बर्‍याचश्या लेखांवर टिचकी मारली असता,
प्रवेश प्रतिबंधीत
तुम्हाला या पानाशी पोहचण्याची मुभा नाही.
हे वाचायला मिळते. प्रतिसादात्मक लिखाणाचे परस्पर उडवणे तर संपादकमंडळींकडून चाललेलेच असते. असे कुठलेही इथुन काढून टाकलेले लेखन संकलीत करण्यासाठी आम्ही हा 'परप्रकाशीत' ब्लॉग सुरु करत आहोत. जेणेकरुन सर्वांना आपापली बाजू इथे मांडता येइल. इथे सर्वांना कसलीही टिका टिप्पणी करण्याची मुभा राहील. मिपावर लोकशाही येईपर्यंत हा ब्लॉग सुरू राहील. मिपावर लोकशाही आल्याची खात्री झाल्यावर हा ब्लॉग विसर्जीत करण्यात येईल. कृपया सर्वांनी नोंद घ्यावी.
डिस्क्लेमरः ह्या ब्लॉगचा आणि मिसळपाव प्रशासनाचा काहीही संबध नाही. हा ब्लॉग पूर्णपणे परप्रकाशीत आहे.
ब्लॉगचा पत्ता : http://misalpremi.blogspot.com/
आपला नम्र,
मिसळप्रेमी.
Subscribe to:
Posts (Atom)
